La crise a commencé à l’automne 2008 et devenir sauvage en 2009. Les responsables de cette crise sont connus, banquiers, financiers et traders qui se sont amusés avec des algorithmes et infecté les marchés avec des produits toxiques que personne n’est en mesure de retrouver. Aujourd’hui le monde de la finance ne contrôle plus rien, les ordinateurs fonctionnent à la nano seconde ; attendons-nous prochainement à une catastrophe mondiale où banquiers, financiers et traders risqueront d’être lynchés par des foules déchaînées.
Face à la crise, les chefs d’état et de gouvernement européens se sont engouffrés dans l’austérité. Alors que des prix Nobel d’économie, des professeurs d’économie politiques faisaient savoir que l’austérité ne ferait qu’appauvrir les peuples et qu’il valait mieux opter pour une politique New deal comme le fit Roosevelt, les européens se sont entêtés, sûrs de leurs bon droits et de leurs bonnes idées. Aujourd’hui l’Union européenne est composée de pays pauvres et d’une seule puissance hégémonique, l’Allemagne. Tels les rats de Hamelin, les européens suivent la flutiste Madame Merkel, même si elle les mène vers l’enfer. Il n’y a que le Royaume Uni et l’Irlande qui s’en sortent au mieux. Et le bouc émissaire à cette crise, le coupable, est toujours le même, la Grèce. La Grèce vient d’une occupation ottomane de quatre siècle, un pays qui n’a connu que peu de réformes de son passé ottoman. Mais de cela, personne n’a jamais voulu le prendre en considération, tout comme le fait que la Grèce n’a jamais connu de véritable état.
Je croyais en défenseur de l’Union européenne que les bases de cette Europe étaient ancrées dans les esprits ; solidarité, liberté, paix. Hélas, rien de tout cela ne s’est avéré. La crise a montré que la construction européenne n’a pas vraiment commencé, toujours en chantier. La crise, c’est la pauvreté, le manque l’argent. Chacun reste donc chez lui à préserver ses acquis et jeter l’anathème sur l’autre. Le délinquant c’est le grec. Je n’ai jamais osé penser que les européens s’en prendraient ainsi au peuple grec. Mes rêves et mes espoirs sont morts quand j’ai vu l’asservissement de la Grèce voulu par Bruxelles. Depuis 6 ans, Bruxelles, Paris, Berlin savent qu’Athènes est incapable de rembourser sa dette. Nous sommes face à un jeu de dupes car tout le monde sait qu’une dette peut - être rayée ; cela s’apprend dans les deux premières années d’université en économie politique. Mais pour ces trois capitales, le plus important est la domination de la Grèce. Pour les financiers, la Grèce est un laboratoire, on y fait de l’eugénisme économique ; pour les hommes et femmes politiques européens il faut asservir le peuple grec, l’humilier, le mépriser, et faire de la Grèce un protectorat bruxellois.
Quant à l’Eurogroupe, la BCE, le FMI et la Troïka, leur stratégie a toujours été très simple, étranglé la Grèce, que le nœud coulant soit de plus en plus serré. Peu leur importe que depuis des années les enfants grecs tombent en syncopes à l’école parce qu’ils n’ont rien mangé ; que les femmes ne peuvent accoucher faute de moyens ; que les vieillards se suicident ; que les hommes et les femmes fassent les poubelles tous les soirs ; leur politique mise en œuvre détruit l’économie grecque, détruit les êtres, détruit les âmes. Ils veulent que la Grèce sorte de son insolvabilité, alors ils serrent encore plus le nœud, et la Grèce plonge encore plus et va de naufrage en naufrage.
Les créanciers européens de la Grèce pratiquent l’usure, les politiques de Bruxelles envers la Grèce sont anti-démocratiques, elles bafouent la souveraineté du peuple grec. L’isolement de la Grèce par Bruxelles et Berlin est comparable à un meurtre programmé. Autour de Berlin, les autres chefs d’états sont les laquais de Madame Merkel, soumis au diktat allemand, comparables aux pacifistes et attentistes de 1938 à Munich, un ventre mou européen en putréfaction.
Je ne fais pas mon deuil de l’idée européenne, mais je constate qu’il ne faut rien attendre de cette Europe-là. Le cas grec est la preuve de la défaite de l’Union européenne face à la crise. Il y a un front uni contre l’austérité que Bruxelles ne veut pas entendre ; c’est normal quand le Président de la Commission européenne est le représentant des banques luxembourgeoises.
Aujourd’hui la Grèce est gouvernée par Syriza, par Alexis Tsipras et Yannis Varoufakis, plus rien ne sera comme avant. Tout le monde se demande ce que vont faire Tsipras et Varoufakis.
Sortir de la zone euro ? Pourquoi pas quand il s’agit de ne pas mentir aux électeurs, de préserver les services publics et les retraites.
Demander l’aide de la Russie ? Pourquoi pas quand Bruxelles, Paris et Berlin ne savent pas garder la tête froide face à Vladimir Poutine et comprendre que la Russie a toujours été un partenaire européen à part entière, puisque la Russie est européenne.
Qui va critiquer Tsipras si Poutine apporte son aide à Athènes ? Surement pas la Finlande qui s’affaibli n’ayant plus Nokia, ne vendant plus son bois et n’ayant plus de clients russes depuis les restrictions européennes ; les Finlandais ne peuvent plus faire la leçon aux Grecs, les Finlandais redeviennent pauvres. Surement pas les autres partenaires européens qui ont tellement peur de l’ours russe qu’ils préfèreront toujours trouver un compromis avec Moscou, même si ce dernier est surréaliste.
Qui va s’opposer si la Grèce décide de quitter la zone euro ? Tous les européens parce que ce sera la preuve que l’euro est l’échec des échecs.
Alors qui va vraiment réagir à tout cela en demandant aux capitales européennes de savoir prendre de bonnes mesures en faveur d’Athènes ? Barack Obama, et ce pour de nombreuses raisons.
D’abord la communauté grecque aux Etats Unis est un électorat, et les élections américaines approchent. Ensuite parce que les Américains voient d’un très mauvais œil l’avancée de Vladimir Poutine en Grèce. Il se pourrait bien que la Grèce autorise les navires de guerre russes à accoster dans les ports grecs, pourquoi pas ?
Aussi parce que la Grèce est un pays stratégique en méditerranée orientale quand s’enflamme le Moyen Orient, que le conflit est déporté au Yemen et qu’un risque de conflit entre les Monarchies du Golf et l’Iran n’est pas à exclure. Sans oublier que la Turquie est elle aussi au bord du gouffre et doit se partager entre la mégalomanie de son Président, et un réel risque de guerre pas encore civile mais presque.
Enfin, parce que si la Grèce quitte la zone euro, retourne à la Drachme, et fonctionne en lettres de créances d’état, le risque est grand de voir suivre cet exemple par la Hongrie, l’Espagne, le Portugal, Chypre et pourquoi pas la France ; que les peuples de ces pays prennent Tsipras et Varoufakis comme modèles. Tsipras et Varoufakis ne sont pas des révolutionnaires, mais des hommes de demain qui pensent et montrent que l’on peut vivre autrement. De tout cela Barack Obama n’est ni sourd, ni aveugle, ce qui n’est pas le cas des dirigeants de l’Union européenne continentale.
J’écrivais naguère que la fulgurance vient de la Méditerranée, aujourd’hui j’écris et je le dis : du chaos naissent les étoiles !
Vive la Grèce, vive le peuple grec !
Traduction de Iraklis Galanakis
Η κρίση άρχισε το φθινόπωρο του 2008 και αγρίεψε το 2009. Οι υπεύθυνοι αυτής της κρίσης είναι γνωστοί, τραπεζίτες, χρηματιστές και οι έμποροι που
διασκέδαζαν με τους αλγορίθμους και μόλυναν τις αγορές με τοξικά προϊόντα που
κανένας δεν είναι σε θέση να ξαναβρεί. Σήμερα ο κόσμος της χρηματοδότησης δεν
ελέγχει πια τίποτε, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λειτουργούν σε νανο
δευτερόλεπτο, εμείς αναμένουμε σύντομα μια παγκόσμια καταστροφή, όπου οι
τραπεζίτες, χρηματιστές και οι έμποροι του χρήματος διατρέχουν τον κίνδυνο να
λυντσαριστούν από τα εξαγριωμένα πλήθη.
Απέναντι σ'αυτή την κρίση οι αρχηγοί των ευρωπαϊκών Κρατών και των Κυβερνήσεων σφηνώθηκαν στην λιτότητα. Ενώ τα βραβεία Νόμπελ της Οικονομίας, καθηγητές Πολιτικής Οικονομίας επεσήμαιναν ότι η λιτότητα θα φτωχοποιήσει τους λαούς και γι'αυτό έπρεπε να επιλέξουν μια πολιτική Νιου Ντηλ όπως το είχε κάνει ο Ρούσβελτ, οι Ευρωπαίοι επέμεναν ισχυρογνώμονα, βέβαιοι για τις σωστές επιλογές τους και για τις καλές τους ιδέες. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελείται από φτωχές χώρες και μια ηγεμονική δύναμη την Γερμανία. Οπως οι αρουραίοι του Hamelin οι Ευρωπαίοι ακολουθούν τη φλαουτίστα Κυρία Μέρκελ, ακόμη και αν αυτό οδηγεί στην κόλαση. Μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία, τα καταφέρνουν καλύτερα. Ελλάδα. Και ο αποδιοπομπαίος τράγος αυτής της κρίσης, ο ένοχος είναι πάντα ο ίδιος, η Ελλάδα.Η Ελλάδα εξέρχεται από την Οθωμανική κατοχή τεσσάρων αιώνων, μια χώρα που έχει γνωρίσει λίγες μεταρρυθμίσεις από το οθωμανικό του παρελθόν. Αλλά αυτό κανείς δεν θέλησε να το λάβει ποτέ υπ'όψη του, όπως επίσης πως η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ένα πραγματικό Κράτος
Νόμιζα ως υπερασπιστής της ενωμένης Ευρώπης ότι οι βάσεις αυτής της Ευρώπης ήταν ριζομένες στο πνεύμα αλληλεγγύης, ελευθερίας, ειρήνης. Δυστυχώς, τίποτε από αυτά δεν επαληθεύθηκε. Η κρίση έδειξε ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν έχει αρχίσει πραγματικά, και ότι είναι ακόμη υπό κατασκευή. Η κρίση είναι η φτώχεια, η έλλειψη χρημάτων. Έτσι, ο καθένας μένει στο σπίτι για να διαφυλάξει τα κεκτημένα του και να ρίξει το ανάθεμα στον άλλο. Ο κακοποιός είναι ο Ελληνας. Δεν τολμούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα αντιμετώπιζαν τον ελληνικό λαό μ'αυτό τον τρόπο.Τα όνειρά μου, οι ελπίδες μου πέθαναν όταν είδα την υποτέλεια της Ελλάδας που ήθελαν οι Ευρωπαίοι. Εδώ και 6 χρόνια, οι Βρυξέλλες, το Παρίσι, το Βερολίνο γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει το χρέος της. Είμαστε μάρτυρες σε ένα παιχνίδι ανοήτων γιατί όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι αυτό το χρέος μπορεί να διαγραφεί, όπως το μαθαίνει κανείς στα δυο πρώτα χρόνια στο μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας που διδάσκεται στο Τμήμα των Οικονομικών Επιστημών των Πανεπιστημίων. Αλλά για τις τρεις πρωτεύουσες , το σημαντικό είναι η κυριαρχία επί της Ελλάδας. Για τους Τραπεζίτες, η Ελλάδα είναι ένα εργαστήριο, όπου γίνεται οικονομικός ευγονισμός, για τους ευρωπαίους πολιτικούς άνδρες και γυναίκες ο ελληνικός λαός πρέπει να υποταγεί, να ταπεινωθεί, να καταφρονεθεί ώστε να γίνει η Ελλάδα ένα προτεκτοράτο των Βρυξελλών.
Οσο για την Ευρωζώνη, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, η στρατηγική τους ήταν πάντα πολύ απλή, ο στραγγαλισμός της Ελλάδας, το σφίξιμο της θηλιάς όλο και πιο πολύ στο λαιμό του ελληνικού λαού. Δεν τους ενδιαφέρει αν τώρα και χρόνια τα ελληνόπουλα παθαίνουν συγκοπή στο σχολείο από την πείνα γιατί δεν έχουν τίποτε να φάνε, αν οι γυναίκες δυσκολεύονται να ξεγεννήσουν ελλείψει μέσων, αν οι ηλικιωμένοι αυτοκτονούν, και άνδρες και γυναίκες ψάχνουν τροφή στους κάδους αποριμμάτων όλα τα βράδια. Η πολιτική που επιβλήθηκε καταστρέφει την ελληνική οικονομία, καταστρέφει τους ανθρώπους, καταστρέφει τις ψυχές. Θέλουν να καταστήσουν την Ελλάδα ένα είδος αφερέγγυου , κι γι'αυτό σφίγγουν ακόμη πιο σφιχτά τη θηλιά και έτσι η Ελλάδα βουλιάζει όλο και περισσότερο πηγαίνοντας από το ένα ναυάγιο στο άλλο.
Οι ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας ασκούνται στην φθορά της, οι πολιτικοί των Βρυξελλών είναι αντιδημοκρατικοί απέναντι στην Ελλάδα, εξευτελίζουν την κυριαρχία του ελληνικού λαού. Η απομόνωση της Ελλάδας από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο είναι συγκρίσημο με ένα προγραμματισμένο φόνο. Γύρω από το Βερολίνο, οι άλλοι αρχηγοί Κρατών είναι οι λακέδες της Κυρίας Μέρκελ, υποταγμένοι στη γερμανική δικτατορία, συγκρίσημοι με τους ειρηνιστές τους 1938 στο Μόναχο, ευρωπαϊκό αδύναμο υπογάστριο σε αποσύνθεση.
Δεν θα θρηνήσω την ευρωπαϊκή μου ιδέα, αλλά διαπσιτώνω ότι τίποτε δεν πρέπει να περιμένομε από αυτή την Ευρώπη. Η ελληνική περίπτωση είναι η απόδειξη της ήττας της Ευρωπαϊκής Ενωσης απέναντι στην κρίση.Υπάρχει ένα ενωμένο μέτωπο κατά της κρίσης που οι Βρυξέλλες δεν θέλουν να ακούσουν, είναι φυσιολογικό όταν ο Πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής είναι ο εκπρόσωπος των τραπεζών του Λουξεμβούργου.
Σήμερα η Ελλάδα κυβερνάται από το Συριζα, από τον Αλέξη Τσίπρα και το Γιάννη Βαρουφάκη, τίποτε πια δεν θα είναι όπως πριν.Ολος ο κόσμος διερωτάται τι θα κάνουν Τσίπρας και Βαρουφάκης.
Εξοδος από την ευρωζώνη; Γιατί όχι όταν πρόκειται να μην πεις ψέμματα στους εκλογείς, να διαφυλάξεις τις δημόσιες υπηρεσίες και τις συντάξεις.
Να ζητηθεί βοήθεια από τη Ρωσία; Γιατί όχι όταν οι Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο δεν είναι σε θέση να κρατήσουν καθαρό το μυαλό τους απέναντι σε ένα Βλαδιμίρ Πούτιν και να αντιληφθούν ότι η Ρωσία ήταν πάντα ένας ευρωπαϊος εταίρος με όλη τη σημασία της λέξης αφού η Ρωσία είναι ευρωπαϊκή χώρα.
Ποιος θα κάνει κριτική στον Τσίπρα εάν ο Πούτιν προσφέρει βοήθεια στην Ελλάδα; Οπωσδήποτε όχι η Φιλανδία που έχει εξασθενήσει επειδή δεν έχει πια τη Νόκια, δεν πουλά πια την ξυλεία της και δεν έχει πια Ρώσους πελάτες εξ αιτίας των ευρωπαϊκών μέτρων.Οι Φιλανδοί δεν μπορούν πια να δίδουν μαθήματα στους Ελληνες, οι Φιλανδοί φτωχοποιούνται.Κι οπωσδήποτε όχι και οι άλλοι Ευρωπαίοι εταίροι που φοβούνατι τόσο πολύ τη ρώσικη αρκούδα που προτιμούν πάντα να βρουν ένα συμβιβασμό με τη Μόσχα, ακόμη και αν αυτή η τελευταία είναι υπερεαλίστρια.
Ποιος θα αντιταχθεί εάν η Ελλάδα αποφασίσει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη;Ολοι οι Ευρωπαίοι γιατί θα είναι η απόδειξη ότι το ευρώ είναι η αποτυχία των αποτυχιών.
Τότε ποιος θα αντιδράσει σε όλα αυτά ζητώντας από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να πάρουν τα σωστά μέτρα υπέρ των Αθηνών; Μπάρακ Ομπάμα και αυτό για πολλούς λόγους.
Πρώτα η ελληνική κοινότητα στις ΗΠΑ
είναι μια εκλογική δύναμη και οι αμερικάνικες εκλογές πλησιάζουν.Επίσης επειδή
οι Αμερικάνοι βλέπουν με ένα κακό μάτι την προώθηση του Βλαδιμίρ Πούτιν στην
Ελλάδα. Θα μπορούσε η Ελλάδα να επιτρέψει στα ρώσικα πολεμικά πλοία να
πλευρίσουν στα ελληνικά λιμάνια, γιατί όχι;
Επί πλέον γιατί η Ελλάδα
είναι μια χώρα στρατηγικής σημασίας στην Ανατολική Μεσόγειο όταν καίγεται η
Μέση-Ανατολή, και η σύγκρουση έχει μετατοπιστεί στην Υεμένη και μια σύγκρουση
μεταξύ των Μοναρχιών του Κόλπου και του Ιράν δεν πρέπει να αποκλειστεί. Χωρίς
να ξεχνούμε ότι και η Τουρκία βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού και διχάζεται
μεταξύ της μεγαλομανίας του Προέδρου της και ενός πραγμα
τικού κινδύνου πολέμου,
όχι ακόμη εμφυλίου αλλά σχεδόν.
Τέλος επειδή αν η Ελλάδα εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ, επιστρέψει στην Δραχμή και λειτουργεί με κρατικές πιστωτικές βεβαιώσεις, το διακύβευμα είναι μεγάλο γιατί μπορεί να δούμε να ακολουθούν το παράδειγμα η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Πορτογαλλία, η Κύπρος και γιατί όχι η Γαλλία. Οι λαοί αυτών των χωρών θα πρέπει να πάρουν ως μοντέλο τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Τσίπρας και Βαρουφάκης δεν είναι επαναστάτες, αλλά άνθρωποι του αύριο που σκέπτονται και δείχνουν ότι μπορούμε να ζήσομε αλλιώς. Με όλα αυτά ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι ούτε κουφός, ούτε τυφλός, πράγμα που δεν συμβαίνει με την περίπτωση των ηγετών της ηπειρωτικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τέλος επειδή αν η Ελλάδα εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ, επιστρέψει στην Δραχμή και λειτουργεί με κρατικές πιστωτικές βεβαιώσεις, το διακύβευμα είναι μεγάλο γιατί μπορεί να δούμε να ακολουθούν το παράδειγμα η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Πορτογαλλία, η Κύπρος και γιατί όχι η Γαλλία. Οι λαοί αυτών των χωρών θα πρέπει να πάρουν ως μοντέλο τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Τσίπρας και Βαρουφάκης δεν είναι επαναστάτες, αλλά άνθρωποι του αύριο που σκέπτονται και δείχνουν ότι μπορούμε να ζήσομε αλλιώς. Με όλα αυτά ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι ούτε κουφός, ούτε τυφλός, πράγμα που δεν συμβαίνει με την περίπτωση των ηγετών της ηπειρωτικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Εγραφα κάποτε ότι η λαμπρότητα έρχεται από τη Μεσόγειο, σήμερα
γράφω και λέω: από το χάος γεννιούνται τα αστέρια!
Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω ο ελληνικός λαός !
