lundi 31 décembre 2012

Un monde meilleur ?... Προς ένα καλύτερο κόσμο;...





A vous tous je souhaite une année 2013 non pas bonne, ou belle, mais plutôt une année où j’espère que l’actualité la rendra plus vivable. Qu’une brise de légèreté vienne alléger le poids de cette crise qui nous emprisonne, surtout vous en Grèce. Certaines  et certains pourront fêter sa venue avec un verre de champagne, et d’autres avec ce qu’ils auront. Mais le plus important n’est peut-être pas le liquide, mais la chaleur de se trouver bien entourer, avec celles et ceux que l’on aime et qui vous aiment. Il suffirait d’un regard pétillant d’amour, une main qui se tend pour caresser une joue et quelques doigts qui vont se perdre dans une chevelure. Une année 2013 avec moins de restrictions, moins d’égoïsme, moins de peur, retrouvant l’espoir.

« Quand on a tout perdu, il reste l’essentiel », me disait un homme qui avait vécu à la rue, c’était il y a plus de  quinze ans. Je crois qu’il avait raison.

Alors je vous souhaite d’enrichir l’essentiel de votre vie, afin que les familles restent unies, les amis ne se quittant jamais, la pensée de l’une ou de l’autre à qui on envoie un petit mot «Je pense à toi ».

Aujourd’hui je pense à vous toutes et tous et je souhaite qu’un jour disparaisse ce blogg, peut-être en 2013. Cela voudra dire que la Grèce sera sauvée ; que les Grecques et les Grecs auront retrouvé le sourire et la chaleur dans leur cœur.
Et moi, je pourrai écrire le mot FIN.


Que 2013 soit grecque, pour les Grecs, et par les Grecs.
Vive la Grèce !


Translation by Lazaros Mavromatidis


Προς ένα καλύτερο κόσμο;...

Σε όλους εσάς εύχομαι ευτυχισμένο το 2013, όχι απλώς πιο όμορφο ή λιγότερο άσχημο από το 2012, αλλά κυρίως ελπίζω να είναι ένα έτος το οποίο η καθημερινότητα να το κάνει πιο υποφερτό. Ένα ελαφρύ αεράκι ας έρθει να ελαφρύνει το βάρος αυτής της κρίσης που μας φυλακίζει, ειδικά εσάς στην Ελλάδα. Κάποιοι και κάποιες θα γιορτάσουν την άφιξη του πίνοντας ένα ποτήρι σαμπάνια, και άλλοι με κάτι πιο φτηνό, ανάλογα με τις δυνατότητες τους. Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι το υγρό, αλλά η ζεστασιά του να περιβάλλεται ο καθένας σας από αυτούς που αγαπά και που τον αγαπούν. Ας ανταλλάξουμε όλοι μια ματιά  που να ξεχειλίζει από αγάπη, ας ανοίξουμε το χέρι μας για ένα χάδι στο μάγουλο και μερικά δάχτυλα ας χαϊδέψουν τα μαλλιά μας. Το 2013 ας είναι ένα έτος με λιγότερους περιορισμούς, λιγότερο εγωισμό, λιγότερο φόβο, και πολλή ελπίδα.

"Όταν χάνουμε τα πάντα, μας απομένουν τα απαραίτητα", μου είπε ένας άνθρωπος που είχε ζήσει στο δρόμο για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια. 

Νομίζω ότι είχε δίκιο.
Έτσι, σας εύχομαι να εμπλουτίσετε τη ζωή σας με τα απαραίτητα, έτσι ώστε οι οικογένειες να μένουν ενωμένες, οι φίλοι να βρίσκονται δίπλα σας, και η σκέψη του καθενός να στέλνει το μήνυμα "Σας σκέφτομαι" σε όσους αγαπά.

Σήμερα, σας σκέφτομαι όλους σας και ελπίζω  μια μέρα να εξαφανιστεί αυτό Blog, ίσως μέσα στο 2013. Αυτό θα σημαίνει ότι η Ελλάδα θα σωθεί, και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα έχουν ξαναβρεί το χαμόγελο και τη ζεστασιά στην καρδιά τους.
Κι εγώ τότε θα μπορέσω να γράψω μόνο τη λέξη ΤΕΛΟΣ.

Μακάρι το 2013 να είναι Ελληνικό για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.

Ζήτω η Ελλάδα!



mercredi 26 décembre 2012

2013, 2012 tombe le masque ! 2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!





Du début de la crise en 2008 jusqu’à fin décembre 2011, les aides d’Etat accordées au secteur financier dans l’Union européenne se sont élevées à 1600 milliards €. Ce chiffre a été donné par la Commission européenne. Somme injustement colossale alors que l’Europe risque de vivre la dernière année de l’aide alimentaire au plus démunis, aide sévèrement critiquée par l’Allemagne, et peut-être aussi la dernière année d’Erasmus.

Pour de nombreux financiers, la guerre est inévitable. Ce serait une conséquence de la situation économique  qui s’est transformée en chaos. Cette thèse là, je la défends aussi car la situation internationale est des plus dangereuses.

Les Etats-Unis sont étranglés par la détention de centaines de milliards d’euros  par d’autres pays dont la Chine entre autre, et ils doivent faire face depuis le 11 septembre 2011 à une mutation brutale de leur environnement social et politique. La Chine  n’en peut plus de sa puissance, elle est en proie à de futurs troubles sociaux car les inégalités sont croissantes ; pour preuve le tgv chinois dont le billet Pékin-Canton est à plus de 100€ l’aller, alors que le salaire des ouvriers est de 300€, sans parler du salaire des paysans. A noter que les USA et la Chine n’ont toujours pas ratifié les accords de Doha, face à un environnement qui ne cesse de se dégrader où une guerre de l’eau, l’Or Bleu paraît aussi inéluctable.

Il ya aussi la Russie qui doit faire face à une dénatalité dangereuse pour le plus vaste pays au monde, et dont nous devrons être très attentifs aux visées géopolitiques du Président Poutine prochainement. En Asie certains pays pointent le nez face à la montée en puissance de la Chine, comme le Japon qui cherche une porte de sortie à ses problèmes, le Vietnam et les deux Corées où rien n’a été résolu. N’oublions pas l’Asie du Sud Est, puissance montante qui risquerait de faire de l’ombre à la Chine, source d’investissement pour les Etats-Unis d’Amérique.

Le Moyen Orient et les pays du Maghreb sont en ébullition car le Printemps arabe révèle des dangers que personne ne voulait voir. Ici la Turquie jouera un rôle majeur car sa politique diplomatique est menée de main de maître par un ministre des affaires étrangères visionnaire, qu’on le veuille ou non.

La place de la Turquie sera grandissante car elle est un régulateur dans une zone comprise entre le Moyen Orient, l’Asie mineure et l’Europe. Elle sera un acteur incontournable pour l’Europe, puisque la Turquie possède les cartes de Chypre.
Un autre bouillonnement va secouer l’Afrique sub-saharienne tant la naissance de l’arc de crise symbolisé par les terroristes d’Acmi dans cette région est de plus en plus d’actualité.

Enfin, il reste la vieille Europe, où les Etats membres soit se déchirent comme l’Allemagne qui cherche à dominer tout le monde, le Royaume Uni qui n’a de cesse de faire croire qu’il quittera l’Union européenne ; et devrait affronter une possible indépendance de l’Ecosse ; l’Espagne, le Portugal et la Grèce en proie à des crises jusqu’alors inconnues, l’Italie dont les comédies politiques jettent un discrédit sur ce pays malade de sa crise et de son étourdissement politique où les responsables apparaissent comme des arlequins tragiques.
Enfin la France qui doit comprendre qu’elle va se retrouver bien seule dans une telle tempête et qu’elle devra d’abord compter sur elle-même.
Donc, un conflit paraît inévitable, à savoir que si les forces en présence sont visibles, on ne sait pas qui sera l’allié de qui.
La zone qui va du Moyen Orient à l’Iran paraît aujourd’hui l’axe de tous les dangers. Et peut être la mèche qui n’en finit pas d’être allumée.
En somme, nous faisons un bon de plusieurs siècles en arrière, où la Méditerranée  est en ligne de mire, avec la résurgence d’intérêts que nous avons déjà connu : l’Empire chrétien d’Orient et d’Occident, Rome et Byzance, la Mésopotamie, la Perse, et l’Asie.
Ce ne sont pas aujourd’hui, ni les responsables de Bruxelles ou des capitales européennes qui seront en mesure de faire face, pour l’instant, à moins que n’apparaisse en Europe le personnage providentiel qui saura éviter de justesse une déflagration des plus meurtrières, dans une Europe qui ne se soucie guère de la Grèce, sauf du bout des lèvres, et qui n’a pas résolu la question des Balkans.

Quant à la Grèce, les agences de notation seraient en mesure d’affirmer qu’elle n’est plus au bord du dépôt de bilan. Le « soutien massif» de l’Europe lui permettant de racheter près de 100 milliards € de dette la ramènerait à la note B-. Ce serait dorénavant une dette spéculative. Mieux vaut en rire qu’en pleurer, car on nous joue depuis trop de temps une mauvaise pièce de théâtre avec des acteurs sans talents, des metteurs en scène incompétents, dans un théâtre en ruine.

A Athènes la situation empire avec l’arrivée d’un hiver qui sera très froid pour tout le nord de la Grèce. Faute de pouvoir se chauffer au gaz, à l’électricité ou au gasoil, les Grecs sont retournés au bois de chauffage. Athènes retrouve un goût des années 30, on se chauffe au bois, et les marchands de bois s’installent un  peu partout. Quant à l’économie du pays, c’est un retour à l’Empire Ottoman, on favorise le troc et on se débarrasse des objets en or. Ici fleurissent les marchands d’or, un des rares commerce qui a encore un peu d’avenir. Dirait-on qu’un bon salaire serait à 500 € par mois, c’est une réalité. Les Monts de Piété retrouvent une seconde jeunesse hélas. On privatise, on vide les îles, on déplace les populations du moment que l’on peut rembourser la dette, et vendre les îles. En somme, la Grèce de 2013 sera sûrement pire que la Grèce de 2012, mais qui s’en soucie ? Personne.
Surtout pas l’Allemagne dont la dette de guerre s’élève aujourd’hui à 600 milliards €.

Une nouvelle fois je le répète, les Grecs doivent nationaliser leurs ressources naturelles, tout comme le souhaitent les Islandais. Ils seraient ainsi Maîtres chez eux !

Translation by Lazaros Mavromatidis

2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!
Από την αρχή της κρίσης το 2008 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011, οι κρατικές ενισχύσεις προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην ΕΕ ανήλθαν σε ? 1.600 δισεκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός δόθηκε στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρόκειται για ένα αδικαιολόγητο κολοσσιαίο ποσό ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο η Ευρώπη να ζει πιθανόν το τελευταίο έτος της επισιτιστικής βοήθειας υπερ των φτωχών, η οποία ας σημειώσουμε ότι επικρίνεται  έντονα από τη Γερμανία, και ίσως και το τελευταίο έτος που ισχύει το πρόγραμμα Erasmus.
Σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Θα πρόκειται για μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης  που θα έχει μετατραπεί σε χάος. Αυτη την άποψη τη συμμερίζομαι κι εγώ καθ'ότι θεωρώ ότι η διεθνής κατάσταση που επικρατεί είναι πολύ επικίνδυνη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στραγγαλιστεί από την παρακράτηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, μεταξύ άλλων, ενώ από τις 11 Σεπτέμβρη του 2011 έχουν να αντιμετωπίσουν μια ξαφνική αλλαγή στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον τους. Η Κίνα δεν μπορεί να επιβιώση βασισμένη στη συγκεντωτική εξουσία, αφού βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μελλοντικής κοινωνικής αναταραχής, επειδή οι ανισότητες αυξάνονται, η απόδειξη των οποίων αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το εισιτήριο του τρένου Πεκίνο-Guangzhou κοστίζει περισσότερο από ? 100, ενώ ο μισθός των εργαζομένων είναι ? 300, για να μην αναφέρουμε και τους μισθούς των αγροτών. Ας σημειώσουμε εδώ ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν έχουν επικυρώσει τις συμφωνίες της Ντόχα, σχετικά με το περιβάλλον που συνεχίζει να επιδεινώνεται διαρκώς με αποτέλεσμα ένας πιθανός πόλεμος για το νερο, τον μπλε χρυσό δηλαδή, φαίνεται επίσης αναπόφευκτος.
Υπάρχει, επίσης, η Ρωσία η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη υπογεννητικότητα που αποτελεί μάστιγα για τη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τον Πρόεδρο Πούτιν και τις μελλοντικές γεωπολτικές του βλέψεις. Από την άλλη μερικές Ασιατικές χώρες αντιμετωπίζουν με καχυποψία  την άνοδο της Κίνας, ενώ η Ιαπωνία ψάχνει για μια διέξοδο από τα προβλήματά της. Οι δύο Κορέες και το Βιετνάμ, έχουν ένα αβέβαιο μέλλον καθώς τίποτα δεν έχει επιλυθεί. Μην ξεχνάτε τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασία, όπου ανερχόμενες δύναμεις που θα μπορούσαν να επισκιάσουν την Κίνα, πηγή επενδύσεων για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή.
 
Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι σε διαρκή αναταραχή από την Αραβική Άνοιξη η οποία σιγά σιγά αποκαλύπτει τους κινδύνους που κανείς δεν ήθελε να δει. Εδώ η Τουρκία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο μέσω της διπλωματικής πολιτικής της που διεξάγεται αριστοτεχνικά από οραματιστές υπουργός Εξωτερικών, είτε μας αρέσει είτε όχι.
 
Η θέση της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή θα αυξάνεται διαρκώς επειδή είναι ένας ρυθμιστής σε μια περιοχή μεταξύ της Μέσης Ανατολής, της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης. Θα είναι ένας βασικός παράγοντας στην Ευρώπη, δεδομένου ότι η Τουρκία κρατάει πάντα κλειστό το χαρτί της Κύπρου.
Μια άλλη εστία ανταραχής θα ταρακουνήσει την υπο-Σαχάρια Αφρική που μαστίζεται από τη δράση των τρομοκρατών ACMI.
 Τέλος, υπάρχει η παλιά Ευρώπη, όπου τα κράτη μέλη αναλώνονται σε αλυτρωτικές πολιτικές, με πρώτους και καλύτερους τη Γερμανία, η οποία επιδιώκει να κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον κόσμο και το Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν παύει ποτέ να διεκδικεί την έξοδο του από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ σύντομα θα πρέπει θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια πιθανή ανεξαρτησία της Σκωτίας. Από την άλλη η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα μαστίζονται από κρίσεις πρωτόγνωρες, ενώ η Ιταλία, της οποίας η πολιτική κωμωδία με τους ηγέτες-αρλεκίνους κατλήγει σε τραγελαφικές καταστάσεις σε μια χώρα με δύσκολη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα.
Η Γαλλία πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι αυτή θα καταλήξει να αντιμετωπίζει ολομόναχη μια τέτοια καταιγίδα, και ότι θα πρέπει πρώτα να στηριχθεί στον εαυτό της και τις δυνάμεις της.
Ετσι, μια πιθανή σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη, αν και οι δυνάμεις οι οποίες θα συγκρουστούν δεν είναι ξεκάθαρα ορατές.
Η περιοχή-επίκεντρο μιας πιθανής σύγκρουσης εκτείνεται από τη Μέση Ανατολή ως το Ιράν. Πρόκειται για μια ζώνη που παρουσιάζετια σαν να είναι ο άξονας όλων των κινδύνων. Και ίσως το φυτίλι παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα αναμμένο.
Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε πολλούς αιώνες πίσω, όπου η Μεσόγειος είναι το κέντρο του κόσμου, λόγω της αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος που έχουμε ήδη δει ξανά στο παρελθόν : τη Χριστιανική Αυτοκρατορία της Ανατολής και της Δύσης, τη Ρώμη και το Βυζάντιο , τη Μεσοποταμία, την Περσία, και την Ασία.
Πλέον, ούτε αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες ή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το μέλλον, ώστε η Ευρώπη να αποφύγει μια πιθανή θανάσιμη έκρηξη τη στιγμή που νοιάζεται τόσο λίγο για την Ελλάδα, ενώ παράλληλα  δεν έχει επιλυθεί ακόμη οριστικά το ζήτημα των Βαλκανίων.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι οίκοι αξιολόγησης βρίσκονται στη θέση να υποστηρίξουν θέση να πω ότι δεν βρίσκεται πλέον στο χείλος της χρεοκοπίας. Η «συντριπτική υποστήριξη» της Ευρώπης για την επαναγορά περίπου ? 100 δισ. του χρέος είναι ικανή να φέρει πίσω την αξιολόγηση Β. Πρόκειται  πλέον για ένα θεωρητική χρέος. Καλύτερα γελάμε λοιπόν, επειδή παίξαμε για πάρα πολύ καιρό ένα κακό θεατρικό παιχνίδι με παίκτες χωρίς ταλέντο, και ανίκανους σκηνοθέτες σε μια σκηνή ερείπιο.
 
Στην Ελλάδα όμως η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με την άφιξη του χειμώνα όπου το κρύο είναι βαρύ σεολόκληρη την επικράτεια με έμφαση τη βόρεια Ελλάδα. Δεν είναι δυνατή η θέρμανση με φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα ή πετρέλαιο, και γι αυτό οι Έλληνες επέστρεψαν σε καυσόξυλα. Όσον αφορά την οικονομία, πρόκειται για μια επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφού προωθείται η ανταλλαγή-απαλλαγή από τα χρυσά αντικείμενα. Κάποιος θα πει ότι ένας καλός μισθός είναι ? 500 το μήνα. Κάποιοι προτείνουν ότι η λύση είναι να ιδιωτικοποιηθούν τα άδεια νησιά εφ 'όσον το κράτος δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Εν ολίγοις, η Ελλάδα το 2013 θα είναι σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα του 2012, αλλά ποιος νοιάζεται τώρα; Κανείς.
Ειδικά τη στιγμή που το χρέος του πολέμου της Γερμανίας ανέρχεται σήμερα στα ? 600 δισεκατομμύρια!
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνω, οι Έλληνες πρέπει να εθνικοποιήσουν τους φυσικούς πόρους τους, σύμφωνα με το μοντέλο των Ισλανδών. Οι αφέντες στα σπίτια τους!

mercredi 19 décembre 2012

Ne vous abandonnez jamais ! Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!





Ne vous abandonnez jamais !

Quand le maire d’Amsterdam décide de créer des camps pour les marginaux, on sait à cet instant précis que l’histoire de l’Europe est en train de repartir en arrière et que bientôt nous risquons de retrouver les vieux démons qui ont terni notre histoire commune. Car s’il n’y avait que la maire d’Amsterdam, cet événement ne serait qu’une marque isolée. Mais c’est bien le mal de notre société aujourd’hui, la tête du poisson est pourrie.

Lors de ma dernière rencontre avec une diplomate allemande, il m’a fallu beaucoup de temps afin qu’elle accepte de m’entendre, et accepte aussi d’admettre que l’Allemagne n’a jamais remboursé sa dette de guerre envers la Grèce. Soit d’après ma consoeur, Alexia Kefalas, 600 milliards d’euros. Aujourd’hui, j’ai rencontré une responsable du gouvernement grec. Dès que j’ai prononcé le mot de « dette » et le nom de Manolis Glezos, cette personne m’a demandé comment je détenais ces informations. Il m’a suffit de citer le nom de Crystalia Patouli pour que mon interlocutrice souhaite passer à un autre sujet. Comme quoi, les sujets qui dérangent, dérangent vraiment.

Ne remarquez-vous rien dans l’information en ce moment ?

Je ne vous parlerai pas de la fin du monde prévue le 21 décembre prochain,  seulement de ce qui fait notre quotidien européen. Quand Sylvio Berlusconi décide de revenir en course, c’est Mario Monti qui déclare vouloir démissionner, et Berlusconi de renchérir déclarant ne pas vouloir se présenter aux élections. Ce n’est plus de la politique, c’est un théâtre d’arlequins tragiques.

La France connaît des français riches, ils sont les plus nombreux en France, millionnaires en dollar. Et il y a des français qui s’exilent pour raisons fiscales en Belgique ou au Royaume Uni. Il y a des hommes d’affaire, des comédiens, en somme des français qui quittent le navire quand souffle la tempête.
Et que dire de la maman de notre cher Georgios Papandréou et de son fameux compte en banque en Suisse ? Il y a aussi un homme politique français qui est soupçonné d’avoir eu un compte en Suisse d’ailleurs. Je ne vous parlerai pas de Madame Merkel, j’en ai assez parlé depuis le mois de février, vous savez tous ce que j’en pense.

Mais nous sommes à la veille de Noël et cette fête chrétienne est toujours un symbole de paix. Si nos pays ne sont pas en guerre, nos cœurs et nos esprits ne sont pas en paix pour autant. Comment pourrait-on être en paix quand on fait le compte de ce que nous voyons, entendons, lisons, écoutons. Il n’y a aucun sujet pour nous apaiser. Hormis la pauvreté qui nous guette tous. Je rassure mes amis Grecs, vous n’êtes pas les seuls. Et vous ne serez pas les seuls.  

Il n’empêche. Dernièrement nos grands européens ont approuvé la mise en route du mécanisme de supervision bancaire européen. En somme, quelque 200 banques atteignant 30 milliards d’euros d’actifs seront sous le contrôle de la banque centrale européenne. S i jamais l’une de ces banques était en difficulté les autres viendraient à son secours, ou bien, la BCE déciderait de sa fermeture et confierait ses actifs et ses clients à d’autres banques. Notez bien qu’au niveau financier, on arrive toujours à s’arranger, et avec la bénédiction des gouvernements.

Quant aux agences de notation, elles sont toujours sur le devant de la scène. La France conserve son AAA, mais plutôt en négatif, et le Royaume Uni aussi. Et me direz-vous, quid de la Grèce dans tout cela ?
Et bien la Grèce est aux abonnés absents, tout du moins depuis l’Europe de l’ouest car nos gouvernants passent leur temps à nous rassurer. La Grèce continue à être aidée. Alors tout va bien ?
Non, tout ne va pas bien, et surtout pas la Grèce, mais, là où les Grecs peuvent être fiers, c’est que depuis des années, tout le monde prévoyait la chute dramatique de la Grèce ; que la Grèce allait quitter la zone euro, même que la Grèce pourrait quitter aussi l’Union européenne ; et retrouver la drachme.

Mais de tout cela, de tous ces scenarii catastrophe, rien ne s’est passé. Que ce soit à force d’insultes, de reproches, de violence verbale ou écrite, la Grèce est toujours là et moi, j’en suis très heureux. Tout ceci pour vous dire que si notre société s’est basée il y a 40 ans sur l’argent et le pouvoir, il n’en reste pas moins que ce qui ne s’achètera jamais et ne sera jamais côté en bourse, c’est l’âme. Et ça, cela ne se marchande pas.

La Grèce n’a pas perdu son âme et ne la perdra jamais, c’est bien ça qui la sauvera.

Voilà, nous sommes à quelques jours de Noël, et je voulais vous souhaiter à toutes, à tous de bonnes fêtes de Noël, où que vous soyez. Et surtout, je voulais vous dire qu’il ne faut jamais désespérer. Parce que nous sommes des êtres humains et que nous avons un cerveau, une pensée, des désirs et des volontés. Que notre arme la plus chère, la plus efficace, c’est de pouvoir dire Non !

Ne nous laissons pas abattre par des informations anxiogènes. Celles et ceux qui nous gouvernent sont toujours satisfaits que l’information soit la plus anxiogène, pour que nous ayons tous peur, et pour aussi nous rassurer de nous-mêmes. Si l’autre tombe, parce qu’il est plus pauvre que nous, que moi, alors je suis heureux aujourd’hui de ne pas tomber. Et c’est triste que l’autre soit tombé, mais c’est bien pour moi que cela ne soit pas moi. Ca, c’est le discours que l’on distille tous les jours sans nous le dire vraiment.  Alors, où que nous soyons, et qui que nous soyons, sachons vivre avec ce qui nous entoure et ceux qui nous entourent. Si nous apprenons à nous dire Bonjour, si nous faisons l’effort de porter à l’autre un regard de douceur, et de paix, de chasser de nous nos regards de violences et d’envie, alors nous aurons fait un grand pas, et nous aurons gagné contre ceux qui veulent que nous devenions plus violents que les autres.

A vous tous, je vous souhaite donc, riches ou pauvres, seuls ou entourés, malades ou bien portants, je vous souhaite de belles fêtes de fin d’année, et que la prochaine année, 2013, qu’elle soit pour toutes et tous l’année de l’espoir. Parce que l’espoir existe, il faut simplement le désirer très fort, sachez le séduire, il viendra.

Nous pourrons tous dire à nos enfants, et nos petits enfants, que nous n’avons jamais désespérer.


Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!

Όταν ο δήμαρχος του Άμστερνταμ αποφάσισε να δημιουργήσει στρατόπεδα για τον εγκλεισμό των περιθωριοποιημένων, γνωρίζαμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ότι η ιστορία της Ευρώπης αρχίζει να ολισθαίνει προς τα πίσω και ότι σύντομα θα ξαναβρούμε μπροστά μας τους παλιούς δαίμονες που αμαύρωσαν την κοινή μας ιστορία. Διότι, αν υπήρχε μόνο ο δήμαρχος του Άμστερνταμ, αυτό το γεγονός θα ήταν ένα μεμονωμένο σημάδι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι η γενικότερη επικράτηση του κακού στην κοινωνία μας σήμερα, αφού το κεφάλι του ψαριού είναι σάπιο.

Κατά την τελευταία μου συνάντηση με ένα γερμανό διπλωμάτη, μου πήρε πολύ χρόνο για να συμφωνήσει να με ακούσει, και, επίσης, να δεχθεί ότι η Γερμανία ποτέ δεν εξόφλησε το χρέος του πολέμου στην Ελλάδα. Το οποίο σύμφωνα με τη συνάδερφό μου, Αλεξία Κεφαλά, ανέρχεται χονδρικά περίπου στα 600 δισ. ευρώ. Σήμερα, συνάντησα έναν Έλληνα κυβερνητικό αξιωματούχο. Τη στιγμή που πρόφερα τη λέξη «χρέος» και το όνομα του Μανώλη Γλέζου, αυτό το άτομο με ρώτησε πώς είχα πρόσβαση σε αυτή την πληροφορία. Μόλις του ανέφερα απλώς το όνομα της ανεξάρτητης δημοσιογράφου Κρυσταλία Πατούλη, ο συνομιλητής μου αμέσως άλλαξε το θέμα της συζήτησης. Απέδειξε έμπρακτα λοιπόν ότι τα θέματα που ενοχλούν, ενοχλούν πραγματικά και σε βάθος.

Έχετε παρατηρήσετε κάτι στις ειδήσεις αυτή τη στιγμή;

Δεν θα σας μιλήσω για το τέλος του κόσμου που έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου, θα σας μιλήσω μόνο για την ευρωπαϊκή μας καθημερινότητα. Όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να επιστρέψει στην πολιτική, ο Mario Monti ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί, και ύστερα ο Μπερλουσκόνι απέσειρε το ενδιαφέρον του να θέσει υποψηφιότητα. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική, είναι ένα τραγικό και φτηνό θέατρο αρλεκίνων.

Η Γαλλία επίσης έχει πολλους Γάλλους εκατομυριούχους υπηκόους. Και υπάρχουν πολλοί Γάλλοι που επιλέγουν την αυτοεξορία για φορολογικούς σκοπούς καταφεύγοντας στο Βέλγιο ή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν επιχειρηματίες, ηθοποιοί, κτλ που επιλέγουν να εγκαταλείψουν το πλοίο, μες στην καταιγίδα.

Και τι γίνεται με τη μητέρα του αγαπητού μας Γεωργίου Παπανδρέου και την φήμη για έναν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά της στην Ελβετία; Υπάρχει, επίσης, ένας Γάλλος πολιτικός για τον οποίο υπάρχει η υποψία ότι κατέχει ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό. Δεν θα μιλήσω για την κα Μέρκελ, έχω πει αρκετά από το μήνα Φεβρουάριο, και όλοι ξέρετε τι σκέφτομαι.

Αλλά είμαστε στις παραμονές των Χριστουγέννων και οι χριστιανικές διακοπές είναι πάντα το σύμβολο της ειρήνης. Αφού η χώρα μας δεν βρίσκεται σε πόλεμο, γιατί οι καρδιές και τα μυαλά μας δεν είναι σε ειρήνη ; Πώς θα μπορούσαν όμως να είναι σε ειρήνη, όταν συνειδητοποιούμε το τι βλέπουμε, τι ακούμε και τι διαβάζουμε ; Δεν υπάρχουν θέματα για να μας εφησυχάζουν. Εκτός από την φτώχεια που μας περιμένει όλους. Διαβεβαιώνω τους Έλληνες φίλους μου, ότι δεν είναι μόνοι. Και δεν θα μείνουν μόνοι.

Παρ 'όλα αυτά, πρόσφατα οι ευρωπαίοι ηγέτες μας ενέκριναν την έναρξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού εποπτείας των τραπεζών. Εν ολίγοις, περίπου 200 τράπεζες οι οποίες διαθέτουν περί τα 30 δισ. ευρώ περιουσιακών στοιχείων είναι υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Εαν ποτέ μία από αυτές τις τράπεζες βρεθεί σε κίνδυνο οι υπόλοιπες είναι υποχρεωμένες να τη στηρίξουν, ή η ΕΚΤ θα αποφασίσει να προχωρήσει στο κλείσιμο της και τα περουσιακά της στοιχεία καθώς επίσης και οι πελάτες της θα ανατεθούν σε άλλες τράπεζες. Σημειώστε ότι σε οικονομικό επίπεδο, θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, και με την ευλογία των κυβερνήσεων.

Όσο για τους περίφημους οίκους αξιολόγησης, είναι πάντα στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Η Γαλλία διατηρεί την άριστη πιστοληπτική της ικανότητα, αλλά μάλλον με αρνητικό πρόσημο στο μέλλον, και το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης. Και λέτε, τι γίνεται με την Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο;

Η Ελλάδα είναι εμφανώς απούσα, τουλάχιστον από τη Δυτική Ευρώπη, επειδή οι ηγέτες μας περνούν το χρόνο τους καθησυχάζοντάς μας. Η Ελλάδα εξακολουθεί να υποστηρίζεται. Αρκεί αυτό όμως για να είναι όλα εντάξει;

Όχι, δεν είναι όλα εντάξει, και ειδικά στην Ελλάδα. Ωστόσο οι Έλληνες μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί εδώ και χρόνια, όλοι αναμένουν τη δραματική πτώση της Ελλάδας, το ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ, το ότι η Ελλάδα θα εκδιωχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιστρέψει στη δραχμή. Κι όμως απ'όλα αυτά τα σενάρια καταστροφής, τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε. Εν μέσω ύβρεων, και κατηγοριών, προφορικών ή γραπτών, η Ελλάδα εξακολουθεί να στέκεται στη θέση της και είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Όλα αυτά τα αναφέρω για να καταλήξω στο ότι ακόμη και αν η κοινωνία μας τα τελευταία 40 χρόνια θεμελιώνεται στα χρήματα και την εξουσία, παρ 'όλα αυτά δεν θα καταφέρει ποτέ να αγοράσει και να πουλήσει στο χρηματιστήριο αυτό που ονομάζουμε ψυχή. Γιατί η αληθινή ψυχή δεν εξαγοράζεται.

Η Ελλάδα δεν έχει χάσει ακόμα την ψυχή της και ποτέ δεν θα τη χάσει, γιατί η ψυχή της είναι αυτή που θα την σώσει.

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, και θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας, καλά Χριστούγεννα, όπου κι αν βρίσκεστε. Και το πιο σημαντικό, θα ήθελα να σας πω ότι ποτέ δεν πρέπει να απελπίζεστε. Επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ένα μυαλό, μια σκέψη, και πολλές επιθυμίες, το πιο πολύτιμο και αποτελεσματικό όπλο μας είναι να μάθουμε πότε πρέπει να λέμε όχι!

Ας μην μας αποθαρρύνει το άγχος που προκύπτει από τις διάφορες πληροφορίες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν. Αυτοί που μας κυβερνούν είναι πεπεισμένοι ότι οι πληροφορίες μπορούν να μεταφέρουν στην κοινωνία τόσο μεγάλο άγχος, έτσι ώστε όλοι να φοβούνται, και οι ίδιοι να αρκούνται στο να μας καθησυχάζουν κι έτσι να επιβιώνουν στην πολιτική. Μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε ότι αν κάποιος εξαθλιώνεται, γιατί είναι φτωχότερες από εμάς, εγώ οφείλω να είμαι χαρούμενος σήμερα γιατί ακόμα δεν έχω εξαθλιωθεί. Και βέβαια μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε ότι είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο άλλος εξαθλιώνεται, ωστόσο για μας σημασία έχει το ότι ακόμα εμείς δεν έχουμε εξαθλιωθεί. Είναι η σκέψη που αποστάζεται κάθε μέρα από τις πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν, χωρίς πραγματικά να λέγεται ξεκάθαρα. Έτσι, μας μαθαίνουν να ζούμε με ό, τι μας περιβάλλει και τους γύρω μας αδιαφορώντας για το σύνολο και για αυτούς που φαίνονται μακριά από την πραγματικότητά μας. 

Αν μάθουμε όμως να προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τους άλλους με μια ματιά ευγένειας και ειρήνης, τα μάτια μας, μας οδηγούν μακριά από τη βία και την επιθυμία, με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, και να έχουμε κερδίσει όλους εκείνους που θέλουν να γίνουμε πιο βίαοι και εαυτούληδες.

Για όλους εσάς, πλούσιοι ή φτωχοί, μοναχικοί ή μη, άρρωστοι ή υγιείς, σας εύχομαι καλές γιορτές, και την επόμενη χρονιά, το 2013, να είναι για όλους έτος ελπίδας. Επειδή η ελπίδα υπάρχει στ'αλήθεια, το μόνο που πρέπει να μάθουμε είναι να την επιθυμούμε πολύ, και αν τη γοητεύσουμε θα έρθει.

Κι έτσι θα μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας ότι ποτέ και τίποτε δεν μπορεί να μας απογοητεύσει.

mardi 27 novembre 2012

Salamine Σαλαμίνα





Salamine

Le Club de Paris rassemble les créanciers des pays pauvres. Depuis sa création, en 1956, on ne compte plus les pays dont la dette a été effacée par le Club de Paris. Cette année, la dette de la Guinée a été quasiment effacée, ainsi que la Côte d’Ivoire.

Aujourd’hui de nouvelles discussions entre les ministres des finances de la zone euro, la directrice du FMI et le président de la banque centrale européenne afin de trouver un « moyen » de sauver la Grèce.
Une nouvelle fois, ils vont se réunir au sujet de la Grèce avec des compromis, des plans d’évaluation, des rétrocessions, des rachats.

Ne serait-il pas plus simple de procéder à l’annulation pure et simple de la dette grecque comme des nombreux pays en ont bénéficié depuis la création du Club de Paris.
Pourquoi donc tourner toujours et encore autour du pot, alors qu’une décision unilatérale serait salutaire à la Grèce et aux Grecs.

C’est assez !
De voir ces simagrées depuis de trop nombreuses années, , ces cohortes de courtisans qui dansent autour du corps de la Grèce en espérant profiter de ses ressources naturelles à vil prix, voir, gratuitement.

Il est temps que les Grecs fassent entendre leurs voix. Les Grecs ont su repousser les Perses à Marathon et à Salamine, alors que Darius et Xerxès étaient bien plus puissants qu’Athènes.
Miltiade puis Thémistocle ont su mener leur peuple à la victoire fasse à un envahisseur bien supérieur, c’était David contre Goliath.

Les grecs sont les héritiers de Miltiade et Thémistocle, qu’ils se mettent en route afin de sauver, une nouvelle fois la Grèce. Sauver le berceau de notre civilisation.


Salamis

Paris Club gathered creditors of poor countries. Since its inception in 1956, there are countless countries whose debt has been cleared by the Paris Club. This year, the debt has been virtually erased for Guinea and Ivory Coast.

Today new discussions between finance ministers of the euro zone, the head of the IMF and the President of the European Central Bank to find a "means" to save Greece.
Once again, they will meet on Greece with compromise, evaluation plans, retrocessions, redemptions.

Would it not be easier to make the outright cancellation of the Greek debt as many countries have benefited from the creation of the Paris Club.
Why turn again and again around the bush, while a unilateral decision would be beneficial to Greece and the Greeks.

Enough is enough!
To see these antics for too many years, these cohorts of courtiers dancing around the body of Greece and hope to enjoy its natural resources cheaply, see for free.

It is time that the Greeks make their voices heard. The Greeks were able to repel the Persians at Marathon and Salamis, while Darius and Xerxes were much more powerful than Athens.
Miltiades and Themistocles were able to lead their people to victory facing a far superior invader, it was David against Goliath.

The Greeks are the heirs of Miltiades and Themistocles, they set off to rescue once again Greece. Save the cradle of our civilization.


Σαλαμίνα

Η Λέσχη του Παρισιού απαρτίζεται τους πιστωτές των φτωχών χωρών. Από την ίδρυσή της το 1956, υπάρχουν αμέτρητες χώρες των οποίων το χρέος έχει διαγραφεί από τη Λέσχη αυτή. Αυτό το έτος, το χρέος της Γουινέας και της Ακτής του Ελεφαντοστού έχουν διαγραφεί σχεδόν εξ ολοκλήρου.

Σήμερα, στις νέες συζητήσεις μεταξύ των υπουργών Οικονομικών της ζώνης του ευρώ, η επικεφαλής του ΔΝΤ και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρέπει να βρουν ένα "τρόπο" για να σώσουν την Ελλάδα.

Για άλλη μια φορά, θα συνεδριάσουν για την Ελλάδα με σκοπό το συμβιβασμό, την αξιολόγηση των σχεδίων που καταστρώνουν και τις εξαγορές.

Δεν θα ήταν πιο εύκολο να αποφασίσουν επιτέλους την οριστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, καθώς πολλές χώρες έχουν επωφεληθεί στο παρελθόν από ανάλογες αποφάσεις της Λέσχης των Παρισίων.

Γιατί να γυρνάμε ξανά και ξανά γύρω από τον ίδιο θάμνο, ενώ μια μονομερής απόφαση θα ήταν επωφελής για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Φτάνει πια!

Γιατί να ανεχόμαστε να βλέπουμε αυτές τις γελοιότητες για πάρα πολλά χρόνια, ενώ αυτές οι ομάδες των αυλικών χορεύουν γύρω από το νεκρό σώμα της Ελλάδα και ελπίζουν να εξαγοράσουν τους φυσικούς πόρους της φτηνά, ή ακόμα και δωρεάν.

Είναι καιρός οι Έλληνες να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Οι Έλληνες ήταν σε θέση να αποκρούσουν τους Πέρσες στον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα, ενώ ο Δαρείος και ο Ξέρξης ήταν πολύ πιο ισχυροί από την Αθήνα.

Ο Μιλτιάδης και ο Θεμιστοκλής ήταν σε θέση να οδηγήσουν τους ανθρώπους στη νίκη αντιμετωπίζοντας έναν πολύ ανώτερο εισβολέα. Ήταν η μάχη του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ.

Οι Έλληνες είναι οι κληρονόμοι του Μιλτιάδη και του Θεμιστοκλή, και πρέπει να συντονιστούν για να σώσουν και πάλι την Ελλάδα. Πρέπει να σώσουν το λίκνο του πολιτισμού μας.

mercredi 21 novembre 2012

Μ.Γλέζος: Να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε





Manolis Glezos: Notre demande et réclamation envers les Allemands, se résument à nous rembourser ce qu'ils nous doivent.

« Je l'ai dit à plusieurs reprises que le sujet de la dette allemande envers la Grèce, devrait passer aux mains du peuple grec. On doit créer des associations dans tout le territoire Grec, qui vont combattre pour protéger notre droit d’indemnisation. C’est ce qu’on mérite. Nous ne demandons rien de plus que d’être indemnisés. On ne demande pas de mendicité. Notre demande et réclamation, envers les Allemands, se résument à nous rembourser ce qu'ils nous doivent. Etant donné que l’Allemagne  a rendu tout ce qu’elle devait aux autres États, on ne comprend pas pourquoi la Grèce est l’exception! » Le héros de la Résistance Grecque Manolis Glezos, explique à Crystalia Patouli et à www.tvxs.gr, tous les points principaux entourant la dette de guerre de l'Allemagne envers la Grèce, à l'occasion de son nouveau livre, « Même s'il s’agissait seulement d’un Mark Allemand... ».

Cr.P.: Comment avez-vous décidé d'écrire ce livre?

M.Gl.: La motivation qui m'a amené à écrire ce livre est la nécessité de mettre à jour nos connaissances sur le sujet, afin d’effacer la confusion qui existe autour de la dette de guerre de l'Allemagne envers la Grèce.

Il s’agit d’un sujet qui n’est pas clair. À mon avis, une partie de la population est au courant, mais l'autre, qui est majoritaire, ignore des détails importants.

Pourquoi l'Allemagne nous doit de l’argent, et qu’est qu’elle nous doit exactement est la première partie de ce sujet. Et pourquoi jusqu’à ce jour elle n’a pas réglé sa dette envers nous est l'autre partie.

Considérons d'abord la question « Pourquoi l’Allemagne nous doit de l’argent? » et essayons de la répondre.

Etant donné qu'il y a des problèmes de terminologie ici, qui imposent beaucoup de confusion,  on doit clarifier certaines choses.

Lorsqu'un État fait une déclaration de guerre qui est la déclaration formelle de son gouvernement national pour signifier l'état de guerre contre un autre, tous les documents liés aux sujets de la guerre, sont confisqués et selon le droit international, appartiennent à titre juste à l'Etat conquérant (qui dans notre cas était l’Allemagne).

À savoir que tout ce qui a été confisqué, par exemple, les armes trouvées dans des usines ou des entrepôts de l'État occupé, ou une usine qui fabrique des armes, sont tous considérés comme butin de guerre, et n'ont aucun rapport avec les problèmes des dettes que nous discutons actuellement.

En bref, tout ce que les Allemands ont trouvé sont considérés comme butin de guerre et appartiennent de droit à l'occupant, donc on ne les compte pas sur les questions de dettes envers d'autres, une fois qu’une guerre est finie. Nous ne parlons pas de cela donc, et il faut dissoudre la confusion qui existe sur ce sujet.

La dette de guerre de l'Allemagne envers la Grèce est divisée donc en deux grandes catégories: 1) Il y a une dette envers l’Etat officiel Grec et 2) il y a une dette envers les citoyens Grecs. Il s’agit d’une ligne de séparation sensible qu’on veut bien clarifier ici.

En ce qui concerne la variété des appellations, la dette de guerre allemande envers l’Etat Grec est en général appelée « réparations » et envers les citoyens « indemnisations ».

Les « réparations », ce qui est le thème principal, est une obligation de l'Allemagne puisque pendant l’Occupation, l’Etat Allemand est intervenu dans l'économie de notre pays, et il l’a dépouillé, et pratiquement détruit.

A ce point présentons les mesures, que le gouvernement allemand de l’époque et l'armée d'occupation ont pris, qui sont les suivants:

Une fois qu’ils sont entrés sur le territoire Grec, suivis d'une équipe d’économistes, ils avaient prévu à l'avance, ce qu’ils voulaient faire en Grèce. Et la première étape était la suivante:

Les 51% des actions de toutes les entreprises publiques, de toutes les grandes entreprises privées (commerciales et industrielles) et de toutes les banques, sont immédiatement passées aux mains des Allemands.

Comme on le sait en économie, quelqu'un même en disposant seulement de 15% des actions d’une entreprise, peut en réalité diriger toute l'entreprise. Cependant dans notre cas il ne s’agit pas de 15%, il s’agit de 51%!

Donc, il est entendu que l'ensemble de l'économie du pays passa directement aux mains des Allemands. Il s'agit donc d'un premier vol.

Et passons donc au second vol:

Ils ont relancé la «dekati» Ottomane (il s’agit d’une taxe que les Ottomans avaient fondé pendant leur occupation) et l'ont immédiatement appliqué : le 10% de la production agricole nationale passait immédiatement dans leurs mains, sans aucune indemnisation.

Le troisième vol, se présente comme suit:

Il y avait une réglementation du tribunal de Haye, qui disait que les habitants d'un pays qui a été conquis, doivent nourrir l'armée d'occupation. Cependant, en 1907, après de nombreuses interventions humanitaires une phrase qui précisait cette réglementation a été rajoutée. Cette phrase qui a été rajoutée est la suivante : « si il le peut ». Autrement dit, le peuple conquis doit nourrir ses occupants, mais seulement si il le peut!

Allons voir, alors, si en Grèce c’était possible de nourrir l’armée d’occupation :

Le corps expéditionnaire de l'armée de Wilhelm von Liszt qui a conquis le pays, comptait 500.000 hommes. Il faut y rajouter 250.000 hommes de l’armée italienne qui l’ont suivi et qui était en Albanie, donc au total nous sommes aux 750.000 hommes. De plus, le premier corps d'armée en Bulgarie qui comptait 60.000 hommes les a rejoint, et donc au total nous comptons 810.000 hommes d'armée d’occupation!

Comment pouvait-il être possible que le peuple grec ait les moyens de nourrir 810.000 militaires? En addition seule la Grèce, à l'exclusion de toutes les autres nations occupées par les Allemands, était obligée de nourrir l'armée d'Allemagne qui se battait en Afrique (dont on ignore le nombre exact).

Donc, la Grèce n’avait pas le niveau financier de répondre à cette obligation. Ce n'était pas possible. Cependant les Allemands voulaient être toujours en règle et en accord avec les lois du tribunal de Haye,donc, ils ont fait (avec les Italiens, bien sûr) ... le compte suivant:

Ce qui dépasse la fameuse phrase «s'il le peut » de la réglementation du tribunal de La Haye. Ils l’ont transformé en prêt intérieur de la Grèce, en faveur de l'Allemagne et de l'Italie. Pour se faire concrètement, ils ont forcé la Grèce de leur emprunter ce qui ne pouvait pas être inclus dans la phrase « s’il le peut » de la réglementation.

Une autre confusion qui existe, c'est ce qui est dit à propos de l'or qui se trouvait dans la Banque de Grèce et qui a été confisqué par les Allemands. Ceci est faux.

Le gouvernement du 4eme Août, prit tout l'or (ils n’ont rien laissé!), et avec leur honte, les membre de ce gouvernement sont allés au Moyen-Orient, puis en Afrique, et enfin en Angleterre.

Au lieu de cela, qu’est ce que l'Allemagne a trouvé?

Ils ont trouvé et rassembler toutes les pièces d'argent, de nickel chromé, de bronze, etc, les ont fait fondre et par conséquent ils ont pris environ 77 tonnes de cuivre, 19 tonnes de nickel, 9 tonnes d'argent etc, et ils nous ont donné seulement 109 livres d'Angleterre en or, pour ne pas pouvoir se plaindre que nous n'étions pas payés!

Une autre chose qu’ils ont fait:

Tous les soldats allemands, pendant l'occupation, étaient équipés de faux billet. Avec ces faux billet ils allaient manger au restaurant, ils allaient aux cafés, et en général ils achetaient tout ce qu'ils voulaient en payant avec cette «monnaie».

Les Grecs, ne comprenaient pas la signification des lettres gothiques qui figuraient sur les billets, et se basant au nombre «50», qui était écrit sur les deux faces de ce billet, ils comprenaient qu’il s’agissait d'argent. Le lendemain, les Grecs allaient à la banque pour échanger cette monnaie en drachme, cependant le personnel de la Banque ne la reconnaissait, et s’adressait  aux supérieurs hiérarchiques, pour définir exactement ce que cette monnaie représentait.

On leur avait dit, donc, autant que je me rappelle, que l’équivalent d’un Mark Allemand valait une drachme. Par conséquent, ils ont examiné, ces billets pour voir quelle banque les avait délivré. Il était écrit sur les billets, qu’une banque appelée Reichs Credit Kassensheine les avait délivré, et qu’il s’agissait d’une institution d’intérêt public.

Ils ont cherché donc une liste des banques, cependant cette banque Credit Kassensheine Reichs n’existait nulle part.

De plus, ils n’ont trouvé ni la signature du ministre des Finances Allemand, ni la signature du banquier qui avait délivré cette monnaie. Il y avait seulement, un chiffre en rouge, qui était le numéro de série du billet.

Ce fut, donc le premier cambriolage de la population grecque avec cette fausse monnaie.

La seconde forme de vol qualifié était la suivante:

Un soldat allemand, par exemple, allait acheter un paquet de cigarettes en utilisant ce faux billet. Si le paquet coûtait 6 drachmes il demandait de lui rendre la monnaie puisque il insistait que son faux billet valait plus ! Il payait en fausse monnaie et il récupérait des drachmes grecques !

Un épisode typique qui se reproduit souvent dans la littérature Grecque de cette époque est le suivant :

Un Allemand est allé dans un salon de coiffure, il a été rasé, et il sort un faux billet pour payer. Le coiffeur lui a dit donc: « Ne me paie pas! C’est offert! ». Le soldat est parti, et les clients qui se trouvaient dans le salon de coiffure ont demandé au coiffeur : « Pourquoi il est parti sans payer ? ». Et le coiffeur répondit: « Eh bien, je l’ai rasé mais je ne vais pas le payer aussi pour cela!  ». Parce qu’il aurait été obligé de lui rendre des drachmes en tant que monnaies.

Maintenant, allons à la troisième forme de vol avec ce faux billet:

Le gouvernement de l'occupation, a dû faire face au problème suivant:

Il y avait simultanément beaucoup de différentes monnaies en circulation, comme le drachme grec, la fausse monnaie allemande, la monnaie légale de l'Allemagne, les fausses lires italiennes, les lires italiennes légales, le lev bulgare, et la monnaie albanaise.

Par conséquent, le gouvernement grec a informé les Allemands, que cette situation ne pouvait pas être gérée par l’Etat. Donc l’Allemagne devrait en quelque sorte accepter de retirer cette fausse monnaie. Et les Allemands ont répondu: Oui, on est d’accord de la retirer, mais vous devrez payer. Vous allez l'acheter! Ce marché, a coûté à la Grèce autour de £ 530.000 d'or !

Faites maintenant le compte:

Ils nous ont donné £ 109 pour récupérer les métaux des anciennes monnaies Grecs, et pour cesser de nous voler en utilisant ces faux billets, ils nous ont imposé une pire forme de vol, puisque on a été obligés d’acheter tous les faux billets pour £ 530.000 d'or.

Au-delà de cela, bien sûr, il y avait aussi les réquisitions.

Par exemple si un soldat allemand rencontrait quelqu'un qui possédait un vélo, il l’arrêtait, il prenait son vélo, il lui donnait un papier et lui demandait de venir le récupérer à la fin de la guerre. La même chose se faisait avec des mules, des chevaux, des motos, des maisons, et en général avec tout ce qu'ils aimaient. Par exemple ils choisissaient la meilleure maison de chaque village, de chaque ville, et ils y faisaient loger l'armée ou des fonctionnaires. Ces faits sont bien connus.

Pour autant, après la guerre, la réunion du Comité des Alliés à Paris en 1946, a conclu que l'Allemagne devait payer pour indemniser la Grèce (au-delà de ce que la Grèce exigeait elle-même), 7 milliards 100 millions de dollars qui avaient la valeur du marché en 1938.

Selon nos données -que la Banque de Grèce nous a fournies-, pour faire la comparaison aujourd’hui, nous avons calculé que ce montant équivaut à 108 milliards d'euros, sans intérêt. Il s'agit seulement de la dette des « réparations » pour les dommages causés à l'économie de la Grèce.

Ce n’est pas nous qui avons décidé ce montant. Les Alliés ont décidé de faire payer les Allemands. Ils ont également décidé de faire payer les autres pays de l'Axe, c'est à dire, l'Italie et la Bulgarie, qui ont été les pays qui ont conquis la Grèce. Ces deux pays ont déjà payé.

Cependant, l'Allemagne n'a pas encore payé. Et la question posée, bien sûr, est la suivante:

Nous n'aurions jamais vu des fascistes bulgares et des fascistes italiens en Grèce, si elle n'avait pas été conquise par l'Allemagne !

De quel droit, l’Allemagne croit qu’elle est l’exception et refuse de payer ?

Notez également qu'elle a indemnisé pour le même motif tous les autres pays pour lesquels des réparations ont été imposées  par la Comité des Alliés à Paris. Cependant l’Allemagne n’a pas payé la Grèce. Et cette dette n'est que pour les « réparations » ! 
Pour la destruction de l'économie de notre pays, comme je l'ai déjà expliqué.

La même chose a été faite en Pologne et en Yougoslavie, où ils ont forcé ces pays conquis de leur emprunter de l’argent, cependant pour ces emprunts intérieurs forcés, la Yougoslavie et la Pologne se sont remboursés. 
Seule la Grèce est l’exception.

De cet emprunt forcé, les Allemands ont payé seulement à la Grèce les deux premiers versements, et c'est une reconnaissance de leur part du fait qu'ils doivent bien rembourser cet emprunt forcé. 

Et soulignons qu’il s’agit des « réparations » à la base de ce qu’ils ont fait à l’économie de l'État Grec. Mais, il faut aussi mentionner les trésors archéologiques qu'ils ont certainement volés et qui ne sont pas encore revenus. Soit dit en passant, je signale que j'ai rencontré le ministre des Affaires étrangères de la Grèce, qui n'était pas au courant de tout cela.

Et maintenant il faut procéder aux autres dettes envers les citoyens Grecs:

Il s’agit des convulsions et des dommages subis, ainsi que des indemnisations pour les victimes de l'Holocauste. 
Il s'agit de « l'indemnisation des victimes ». 
Cette terminologie est utilisée.

Comme on le sait, la dernière décision finale du tribunal de Haye ne rend pas dans les détails et propose que ce conflit doive être résolu par des accords inter-étatiques des pays impliqués. Ce sujet se transforme donc en sujet politique. Et bien sûr, on n’a rien reçu de la part de l’Allemagne !

Tout ce qui est mentionné ci-dessus est présenté et analysé en détail dans mon livre « Même s'il s’agissait seulement d’un Mark Allemand... ». Le titre veut dire que même si la dette de guerre était égale à un Mark Allemand, l'Allemagne devrait payer  pour ne pas laisser se reproduire les crimes du passé à cause du Troisième Reich. C’est à dire qu’il faut payer à titre de garantie.

Et on parle bien de € 108 milliards qui sont des « réparations », et 54 milliards d'euros qui est l'emprunt forcé imposée à la Grèce pendant l’occupation.

La question qui se pose, et je veux en finir avec cette question est:

Pourquoi l'Allemagne ne veut pas payer ?

Les gouvernements de la Grèce, n'ont jamais revendiqué. Cependant, ils n’ont jamais abandonné  officiellement et officieusement comme ils m’ont informé à maintes reprises.

La justification de leur part, était que afin de demander cela la situation internationale devrait être favorable... et que les conditions le permettent ... pour que ça soit possible de le réaliser. Quoi qu'il en soit, laissons les astuces diplomatiques ... les gouvernements grecs n’ont jamais exigé que l'Allemagne nous paye ce qu’elle nous doit.

Cr.P.: Mais l'Allemagne, qu’est ce qu’elle a fait ?

M.Gl.: La question qui se pose est la suivante:

Les gouvernements actuels de l'Allemagne nous détestent, à cause de la saga de '40-'41, quand la Grèce a brisé le mythe de l'invincibilité de l’Axe ! Le gouvernement allemand nous déteste, parce qu’on a renversée tous les projets de Hitler, et la guerre a prit une route qui a conduit à la défaite du nazisme.

Le gouvernement allemand nous déteste –ce que je vais dire est très dur- parce que aujourd'hui elle n'est pas sous le régime nazi, et a un statut de démocratie (le système qu’ils veulent ils ont le droit de le posséder), et donc ils ne veulent pas payer la Grèce.

Toutes ces questions sont traitées dans le livre, qui est analytique, tandis qu'un grand nombre de documentaires sur tout ce que je dis peut justifier que mes propos ne soient pas absurdes, et pour cette raison j’ai considéré que mon livre est nécessaire, ainsi que pour résoudre la confusion autour de ce sujet.

Cr.P.: Le peuple grec, que doit-il faire pour réclamer le remboursement de cette dette de l'Allemagne envers la Grèce?

M.Gl.: Je l’ai dit à plusieurs reprises que le sujet de la dette allemande envers la Grèce, devrait passer aux mains du peuple grec. On doit créer des associations dans tout le territoire Grec, qui vont combattrent pour protéger notre droit d’indemnisation. C’est ce qu’on mérite. Nous ne demandons rien de plus que d’être indemnisés. On ne demande pas de mendicité. Notre demande et réclamation, envers les Allemands, se résument à nous rembourser ce qu'ils nous doivent. Etant donné que l’Allemagne  a rendu tout ce qu’elle devait aux autres États, on ne comprend pas pourquoi la Grèce est l’exception! 

Le Conseil national de revendication de la dette de l’Allemagne envers la Grèce, a appelé au boycott des produits allemands. Et toute de suite le Collectif des Avocats, les Associations Médicales et la Chambre Technique ont accepté.

En outre, 60 députées de Syriza porteront l'affaire à l’Assemblée Nationale ; nous avons déjà présenté les documents pertinents qui sont obligatoires pour que le débat puisse avoir lieu et toutes les parties prenantes donneront leur avis.

Si certains citoyens Grecs veulent traiter ce sujet de façon autonome, au-delà du Conseil national de la revendication de la dette de l’Allemagne envers la Grèce, il n'y a pas d'objection, puisqu'il s'agit de se battre sur cette question, à travers n'importe quelle manière.

Le peuple en Grèce est en train de s’organiser, des comités ont été formés dans de nombreuses régions de notre pays (au Pirée, à Thessalonique, à Patras, à Kalamata, en Crète, etc), et ils ont officiellement commencé la procédure de réclamation. Des centaines de municipalités ont obtenu des décisions unanimes sur cette question.

Nous combattons pour que ce sujet devienne la propriété du peuple grec et afin qu’on puisse tous unis combattre pour obtenir ce qu’on mérite.

* Il faut ici souligner que le 20 Novembre 2012, de sa propre initiative, Horst Raichnempach  a demandé de rencontrer Manolis Glezos en Grece, et ils ont discuté sur  la question de la dette de l'Allemagne envers la Grèce, où il a été avisé de cette interview traduite en allemand.

Traduction du Grec : Lazaros Mavromatidis

Μ.Γλέζος: Να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε

«Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού. Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι οποίες θα διεκδικούν το δίκαιο. Αυτό που δικαιούμαστε. Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το δίκαιό μας. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε και αξιώνουμε να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε, και που τα έχουν δώσει σε όλα τα άλλα κράτη εκτός από την Ελλάδα!» ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Μανόλης Γλέζος, εξηγεί στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs, όλα τα ζητήματα γύρω από το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, με αφορμή το νέο του βιβλίο «Και ένα μάρκο να ήταν…», συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxs.gr.
Μ.Γλ.: Το κίνητρο που με οδήγησε να γραφτεί το βιβλίο είναι η επικαιροποίηση του θέματος και μία σύγχυση που υπάρχει γύρω από τις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Κρ.Π.: Δηλαδή;

Μ.Γλ.: Δεν είναι ξεκαθαρισμένο απολύτως το θέμα. Κατά τη γνώμη μου, ένα τμήμα του πληθυσμού της χώρας γνωρίζει, αλλά ένα άλλο, που είναι και το μεγαλύτερο, δεν το γνωρίζει.
Γιατί μας οφείλει η Γερμανία, και τι ακριβώς μας οφείλει είναι η μία πλευρά. Και το γιατί δεν μας τα έχει δώσει ως τώρα, είναι η άλλη πλευρά.
Ας εξετάσουμε πρώτα το θέμα «Τί μας οφείλει η Γερμανία;».
Επειδή όμως, υπάρχουν προβλήματα ορολογίας εδώ, και γίνεται αρκετή σύγχυση, πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
Όταν ένα κράτος νικήσει ένα άλλο κράτος, όλα εκείνα τα υλικά που σχετίζονται με τα θέματα της διεξαγωγής του πολέμου, κατάσχονται, και δικαιωματικά, σύμφωνα με τους διεθνής νόμους, ανήκουν στο κράτος – κατακτητή.
Δηλαδή, ότι συλληφθεί, για παράδειγμα, από το κράτος που κάνει την κατοχή μιας χώρας, σχετικά με τα όπλα που θα βρει από το στρατό που θα κατακτήσει, αλλά και τα όπλα που βρίσκονται στα εργοστάσια ή στις αποθήκες του κράτους, ή και ένα εργοστάσιο κατασκευής πυρομαχικών ή όπλων, όλα αυτά θεωρούνται λάφυρα πολέμου, και δεν έχουν σχέση με τα προβλήματα των οφειλών που συζητάμε τώρα.
Εν ολίγοις, ότι βρήκαν οι Γερμανοί σε όπλα ή σε πυρομαχικά από τις ελληνικές αποθήκες ή από εργοστάσια που παρήγαγαν πυρομαχικά (όπως το περίφημο Μπαρουτάδικο), ήταν λάφυρα πολέμου και δικαιωματικά ανήκουν στον κατακτητή, οπότε, δεν υπολογίζονται στα θέματα των οφειλών προς το άλλο κράτος, από τη στιγμή που λήγει ένας πόλεμος. Δεν συζητάμε, λοιπόν, γι’ αυτά και πρέπει να διαλυθεί η σύγχυση που υπάρχει σχετικά με αυτό το θέμα.
Οι οφειλές τις Γερμανίας προς την Ελλάδα, είναι δύο κατηγοριών: Οφειλές προς το Δημόσιο και οφειλές προς τους πολίτες. Είναι, μία διαχωριστική γραμμή, η οποία πρέπει ευκρινώς να την ξεκαθαρίσουμε.
Τις οφειλές προς το Δημόσιο τις ονομάζουμε γενικά «επανορθώσεις» και τις άλλες «αποζημιώσεις προς τους πολίτες».
Οι «επανορθώσεις», που είναι το κύριο θέμα, δημιουργήθηκαν από τη στιγμή που η Γερμανίαεπενέβη στην οικονομία της χώρας μας, και άρπαξε, λήστεψε, και στην ουσία την κατέστρεψε.
Τα μέτρα, λοιπόν, που πήρε τότε η κυβέρνηση της Γερμανίας, ο κατοχικός στρατός, είναι τα εξής:
Μόλις μπήκε μέσα ο γερμανικός στρατός, ακολουθούσε ένα συνεργείο οικονομολόγων που είχε σχεδιάσει από πριν, το τι θα κάνει στην Ελλάδα. Και το πρώτο μέτρο τους ήταν:
Το 51%  όλων των μετοχών, όλων των κρατικών επιχειρήσεων (των λεγόμενων ΔΕΚΟ) και όλων των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, εμπορικών και βιομηχανικών και όλων των τραπεζών, αμέσως να περνάνε στα χέρια των γερμανών.
Όπως είναι γνωστό από την οικονομία, ακόμα και το 15% των μετοχών να έχει κάποιος σε μία επιχείρηση, κανονίζει όλη την επιχείρηση. Εδώ, όμως, δεν πρόκειται για το 15%. Πρόκειται για το 51%!
Οπότε, γίνεται αντιληπτό, ό,τι όλη η οικονομία της χώρας πέρασε στα χέρια των Γερμανών.Αυτό, είναι μια πρώτη ληστεία.
Και πάμε σε μία δεύτερη ληστεία:
Αναβίωσαν την Οθωμανική «δεκάτη» και την εφάρμοσαν όσο μπορούσαν καλύτερα: Το 10% της αγροτικής παραγωγής υποχρεωτικά περνούσε αμέσως στα χέρια τους, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. 
Μια τρίτη ληστεία, ήταν η εξής:
Υπήρχε μία διάταξη της Χάγης, που έλεγε ότι ο λαός μιας χώρας ο οποίος έχει κατακτηθεί,υποχρεούται να διατρέψει τον στρατό κατοχής. Το 1907, όμως, ύστερα από επεμβάσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων τέθηκε μία ακροτελεύτια φράση, η οποία έλεγε: «Εάν δύναται». Δηλαδή, να τους διατρέφει, αλλά, εάν δύναται!
Για να δούμε, λοιπόν, αυτό το «εάν δύναται», εδώ στην Ελλάδα:
Το εκστρατευτικό σώμα της στρατιάς του Βίλχεμ Φον Λιστ που κατέκτησε τη χώρα, το αποτελούσαν 500.000 στρατός. Ακολούθησαν και 250.000 του στρατού της Ιταλίας που ήταν στην Αλβανία, οπότε σύνολο ήταν 750.000. Ακολούθησε και το πρώτο σώμα στρατού της Βουλγαρίας, που ήταν 60.000, καιφτάνουμε στο σύνολο 810.000 στρατού!
Ήταν δυνατόν ο ελληνικός λαός να διαθρέψει 810.000 στρατό; Και επιπλέον, όλων αυτών, υποχρεώθηκε μόνο η Ελλάδα, κατ’ εξαίρεση όλων των άλλων εθνών που είχαν κατακτήσει οι Γερμανοί, να διατρέφει και το εκστρατευτικό σώμα της Γερμανίας που πολεμούσε στην Αφρική (για το οποίο αγνοώ τον ακριβή αριθμό του).
Άρα, δεν μπορούσε να πληρώσει αυτή την υποχρέωση. Δεν ήταν δυνατόν. Και γι’ αυτό οι Γερμανοί, που ήταν πάντοτε νομότυποι και ήθελαν να είναι εντάξει με τους νόμους της Χάγης, άρα και με το «εάν δύναται», έκαναν (μαζί με τους Ιταλούς, βέβαια) τον εξής… λογαριασμό:
Ότι είναι παραπάνω (κάτι που οι ίδιοι το καθόριζαν) από το «εάν δύναται», μετατρέπεται σε δάνειο της Ελλάδας, προς τη Γερμανία και την Ιταλία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργήθηκε και το αναγκαστικό δάνειο.
Μία άλλη σύγχυση που υπάρχει, είναι αυτό που λέγεται ότι οι Γερμανοί κατέσχεσαν τον χρυσό που υπήρχε στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό είναι λάθος.
Η κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου, πήρε όλο το χρυσό (δεν άφησε ούτε μια ουγγιά!), μαζί με την ντροπή της, φεύγοντας προς τη Μέση Ανατολή, μετά Αφρική και μετά Αγγλία.
Αντ’ αυτού, τί βρήκε όμως η Γερμανία;
Βρήκε όλα τα κέρματα τα ασημένια, τα νικέλινα, τα χάλκινα, κλπ., τα οποία τα κατέσχεσε, τα έλιωσε, και πήρε γύρω στους 77 τόνους χαλκό, 19 τόνους νικέλιο, 9 τόνους ασήμι και διάφορα άλλα πολύτιμα, και για όλα αυτά μας έδωσε 109 χρυσές λίρες Αγγλίας, για να μην… έχουμε παράπονο ότι δεν μας πληρώνει!
Άλλο πράγμα που έκανε:
Όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες, ήταν εφοδιασμένοι με το πλαστό κατοχικό χαρτονόμισμα, το οποίο, συνήθως, ήταν πενηντάρικο. Με αυτό το πενηντάρικο έτρωγαν στα εστιατόρια, πήγαιναν στα καφενεία, αγόραζαν ότι ήθελαν από τα περίπτερα, έμπαιναν γενικά στα καταστήματα, αγόραζαν και πλήρωναν με αυτά τα «λεφτά».
Οι Έλληνες, λοιπόν, δεν καταλάβαιναν τι έγραφαν τα γοτθικά γράμματα, έβλεπαν μόνο τον αριθμό «50» και καταλάβαιναν ότι είναι ένα πενηντάρικο. Την άλλη μέρα που πήγαν στις Τράπεζες για να εισπράξουν την αντιστοιχία του σε δραχμές, το πήραν οι υπάλληλοι της Τράπεζας, και ανέλαβαν τα ανώτερα κλιμάκια, για να δουν τι είναι ακριβώς αυτό το χαρτονόμισμα, δηλαδή, τι αντιπροσωπεύει.
Τους είχαν πει, τότε, απ’ ότι θυμάμαι, ότι ένα μάρκο αντιστοιχούσε σε μία δραχμή. Εξέτασαν, λοιπόν, το τραπεζογραμμάτιο για να δούνε ποια τράπεζα το έχει εκδώσει. Έγραφε επάνω, ότι το έχει εκδώσει η Reichs Credit Kassensheine, ένα κρατικοπιστωτικό ίδρυμα.
Ανοίξανε, λοιπόν, τον κατάλογο των τραπεζών, και δεν αναφερότανε στον κατάλογο των τραπεζών,τοReichs Credit Kassensheine, δηλαδή, αυτό το συγκεκριμένο κρατικοπιστωτικό ίδρυμα.
Επίσης, ούτε υπογραφή υπουργού οικονομικών υπήρχε, αλλά ούτε και υπογραφή του τραπεζίτη που εξέδωσε αυτό το τραπεζογραμμάτιο.
Υπήρχε μονάχα, ένας κόκκινος αριθμός, ο οποίος ήταν ο αύξων αριθμός του συγκεκριμένου τραπεζογραμματίου. 
Αυτό το γεγονός, λοιπόν, ήταν μία πρώτη ληστεία όλου του Ελληνικού πληθυσμού με αυτά τα πλαστά τραπεζογραμμάτια.
Η δεύτερη μορφή ληστείας ήταν η ακόλουθη:
Πήγαινε στο περίπτερο ένας Γερμανός φαντάρος, για παράδειγμα, και αγόραζε, με αυτό το πλαστό τραπεζογραμμάτιο, ένα πακέτο τσιγάρα που έκαναν 6 δραχμές και ζητούσε και τα ρέστα! Έπαιρνε, δηλαδή, και ρέστα σε ελληνικές δραχμές!
Γι αυτό το θέμα, είναι καταγεγραμμένο από Έλληνες συγγραφείς και ένα χαρακτηριστικό επεισόδιο:
Πήγε ένας Γερμανός σε ένα κουρείο, ξυρίστηκε, και μόλις τράβηξε το πλαστό πενηντάρικο να πληρώσει, του είπε ο κουρέας: «Δωρεάν! Στο χαρίζω!». Έφυγε ο φαντάρος, και οι θαμώνες που ήταν στο κουρείο αναρωτήθηκαν: «Γιατί τον έδιωξες και δεν πληρώθηκες;». Και τότε ο κουρέας τους απάντησε: «Ε, όχι να πληρώνουμε και τα κερατιάτικα!». Διότι, και θα τον ξύριζε και θα τον πλήρωνε!

Πάμε τώρα, στην τρίτη μορφή ληστείας, με το πλαστό χαρτονόμισμα:
Η κυβέρνηση της κατοχής, είχε να αντιμετωπίσει το εξής πρόβλημα:
Απ’ όλα τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούσαν, δεν ήταν μονάχα το ελληνικό, δεν ήταν μόνο αυτό το πλαστό γερμανικό, ήταν και το γνήσιο το γερμανικό, ήταν και η ιταλική λιρέτα η ψεύτικη, όπως και η ιταλική λιρέτα η αληθινή. Επίσης, ήταν και το βουλγαρικό λέβα, αλλά και το αλβανικό χαρτονόμισμα.
Είπε, λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση στους Γερμανούς, ότι, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με όλα αυτά. Θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να δεχτείτε να αποσύρετε το χαρτονόμισμα (το πλαστό). Και τότε οι Γερμανοί απάντησαν: Ναι, να το αποσύρουμε, αλλά θα το πληρώσετε. Θα το αγοράσετε! Η αγορά αυτή, κόστισε στην Ελλάδα, γύρω στις 530.000 χρυσές λίρες Αγγλίας!
Κάντε τώρα το λογαριασμό:
Μας έδωσαν 109 χρυσές λίρες Αγγλίας για τα νομίσματα, και για όλη τη ληστεία που έκαναν με το πλαστό χαρτονόμισμα, μας υποχρέωσαν σε χειρότερης μορφής ληστεία, έναντι 530.000 χρυσών λιρών Αγγλίας.
Πέρα από αυτά, βέβαια, υπήρχαν και οι επιτάξεις.
Συναντούσαν για παράδειγμα κάποιον με ένα ποδήλατο; Τον σταματούσαν και του έλεγαν: Κατάσχεται, πάρε ένα χαρτί και στο τέλος του πολέμου, έλα να το πάρεις πίσω. Το ίδιο γινόταν με μουλάρια, με άλογα, με μοτοσυκλέτες, με σπίτια, με ότι τους άρεσε. Έκαναν κατάσχεση π.χ. σε ένα σπίτι, το καλύτερο σπίτι του κάθε χωριού, της κάθε κωμόπολης, για να μείνει ο στρατός ή ένας αξιωματικός. Αυτά τα γεγονότα είναι πασίγνωστα.
Για όλα αυτά, συνήλθε η δεκαεννιαμελής διασυμμαχική επιτροπή, στο Παρίσι, το 1946, και κατελόγισε ότι η Γερμανία πρέπει να δώσει στην Ελλάδα (πέρα από εκείνα που ζητούσε η ίδια η Ελλάδα), 7 δισεκατομμύρια 100 εκατομμύρια δολλάρια, αγοραστικής αξίας του 1938.
Αυτό, σύμφωνα με στοιχεία που μας έδωσε η Τράπεζα Ελλάδος για να κάνουμε την παραβολή, και μας έκανε η ίδια την παραβολή, ισοδυναμεί με 108 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς τους τόκους. Αυτά είναι η οφειλή των επανορθώσεων για τη ζημιά που προκάλεσαν στην οικονομία της Ελλάδας.
Δεν το αποφασίσαμε εμείς αυτό το ποσόν. Οι Σύμμαχοι αποφάσισαν να το πληρώσουν οι Γερμανοί. Το ίδιο αποφάσισαν να πληρώσουν και οι άλλες χώρες του άξονα, δηλαδή, η Ιταλία και η Βουλγαρία, οι οποίες ήταν οι χώρες που κατέκτησαν την Ελλάδα. Αυτές οι δύο χώρες τα πλήρωσαν.
Η Γερμανία, όμως, δεν έχει πληρώσει. Και το ερώτημα που προβάλει, αβίαστα, είναι: Θα βλέπανε ποτέ οι Βούλγαροι φασίστες και οι Ιταλοί φασίστες την Ελλάδα, εάν δεν την κατακτούσε η Γερμανία;
Με ποιό δικαίωμα, αυτοεξαιρείται η Γερμανία και δεν πληρώνει;
Επίσης, να σημειώσω ότι έχει πληρώσει όλες τις άλλες χώρες για τις επανορθώσεις που της κατελόγισε η διασυμμαχική επιτροπή του Παρισιού, και δεν έχουν πληρώσει μόνο την Ελλάδα. Κι αυτό το χρέος τους, είναι μόνο για τις επανορθώσεις! Για την καταστροφή της οικονομίας της χώρας μας, που εξήγησα ήδη.

Κρ.Π.: Για το αναγκαστικό δάνειο;

Μ.Γλ.: Συνήψαν με άλλες δύο χώρες, αναγκαστικά δάνεια, με την Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία, τις οποίες και εξόφλησαν, αλλά δεν έχουν εξοφλήσει ακόμα την Ελλάδα.
Από αυτό το αναγκαστικό δάνειο, οι Γερμανοί πλήρωσαν μόνο δύο δόσεις στην Ελλάδα, και αυτό είναι και μία αναγνώριση πως όντως υπάρχει αυτό το δάνειο.
Αυτά, είναι ως προς το Δημόσιο. Αλλά, ως προς το Δημόσιο, συμπεριλαμβάνονται και οι αρχαιολογικοί θησαυροί τους οποίους έχει αρπάξει και βέβαια δεν έχει επιστρέψει. Παρεμπιπτόντως, αναφέρω ότι συνάντησα υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, ο οποίος αγνοούσε αυτό το θέμα.

Και προχωρώ με τις άλλες οφειλές, προς τους πολίτες:

Δηλαδή, για τις κατασχέσεις και για τις καταστροφές που έχουν υποστεί, όπως και για τα θύματα των ολοκαυτωμάτων. Αυτές είναι οι αποζημιώσεις στα θύματα. Αυτή η ορολογία χρησιμοποιείται.
Όπως είναι γνωστό με την τελευταία απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης που δεν μπαίνει στην ουσία του θέματος, και αφήνει το ζήτημα να το λύσουν με διακρατικές συμφωνίες τα εμπλεκόμενα στις υποθέσεις αυτές, κράτη, το θέμα είναι πολιτικό. Και φυσικά τίποτα δεν μας έχει δώσει!
Όλα τα παραπάνω τα διαπραγματεύομαι στο βιβλίο μου «Και ένα μάρκο να ήταν…». Ο τίτλος υπονοεί, ότι και ένα μάρκο να ήταν, έπρεπε να πληρώσει η Γερμανία για να μην επαναληφθούν στο μέλλον, τα ανοσιουργήματα, τα οποία διέπραξαν ως Γ’ Ράιχ. Να τα πληρώσει, ως εγγύηση, δηλαδή.
108 δισεκατομμύρια ευρώ είναι οι επανορθώσεις, και 54 δισεκατομμύρια ευρώ είναι τοαναγκαστικό δάνειο.
Το ερώτημα που προκύπτει, και θέλω να ολοκληρώσω με αυτό, είναι:
Για ποιο λόγο η Γερμανία δεν τα δίνει;
Οι κυβερνήσεις τις Ελλάδας, δεν τα διεκδίκησαν. Όμως, δεν παραιτήθηκαν και ποτέ -όπως μας έχουν πει επανειλημμένως- από τα δικαιώματα μας, αλλά και δεν τα αξίωσαν ποτέ.
Το δικαιολογητικό ήταν, ότι έπρεπε να είναι η διεθνής συγκυρία τέτοια ώστε… και οι συνθήκες να το επιτρέπουν ώστε… να γίνει εφικτή η πραγματοποίηση. Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τα διπλωματικά κόλπα… οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξίωσαν από τη Γερμανία να μας πληρώσει αυτά που μας οφείλει.

Κρ.Π.:  Η οφηλέτρια χώρα, όμως, η Γερμανία;

Μ.Γλ.: Το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα:
Μας μισούν οι σημερινές κυβερνήσεις της Γερμανίας, επειδή με το έπος του ’40-’41, η Ελλάδα συνέτριψε τον μύθο του αήττητου άξονα; Μας μισούν οι γερμανικές κυβερνήσεις, διότι ανατρέψαμε όλα τα σχέδια του Χίτλερ, και πήρε άλλο δρόμο ο πόλεμος; Ο πόλεμος της ήττας του ναζισμού;
Μας μισούν οι Γερμανικές κυβερνήσεις –είναι κάτι σκληρό αυτό που θα πω- διότι, εάν σήμερα δεν βρίσκεται κάτω από ναζιστικό καθεστώς η σημερινή Γερμανία, και έχει ένα καθεστώς δημοκρατίας (αυτό που θέλει, δικαίωμα δικό της), και γι αυτό δεν εξοφλεί αυτά που οφείλει απέναντι στην Ελλάδα;
Αυτά είναι τα ερωτήματά μου. Και αυτά τα γράφω στο βιβλίο, το οποίο είναι αναλυτικό, και παράλληλα με έναν μεγάλο αριθμό ντοκουμέντων για όλα όσα υποστηρίζω, και γι αυτόν τον λόγο το θεώρησα αναγκαίο, αλλά και για να λυθεί η όποια σύγχυση.
Διότι δεν υπάρχει καμία συμφωνία, ούτε non paper από πλευράς της Ελλάδας, ότι παραιτούμαστε της διεκδίκησης αυτής της οφειλής της Γερμανίας προς τη χώρα μας.
Κρ.Π.: Οι Έλληνες πολίτες τι πρέπει να κάνουν προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης της εξόφλησης αυτού του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα;

Μ.Γλ.: Έχω πει επανειλημμένως ότι αυτή η υπόθεση του χρέους της Γερμανίας προς την Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια του ελληνικού λαού.
Πρέπει να δημιουργηθούν οργανώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι οποίες θα διεκδικούν το δίκαιο. Αυτό που δικαιούμαστε. Δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω από το δίκαιό μας. Δεν επαιτούμε. Απαιτούμε και αξιώνουμε να μας δώσουν οι Γερμανοί αυτά που μας οφείλουνε. Και που τα έχουν δώσει σε όλα τα άλλα κράτη εκτός από την Ελλάδα!
Ως Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, προτείναμε στον ελληνικό λαό να κηρύξει μποϊκοτάζ στα γερμανικά προϊόντα. Και το αποδέχτηκαν αμέσως οι δικηγορικοί σύλλογοι της Ελλάδας, οι ιατρικοί σύλλογοι και το Τεχνικό Επιμελητήριο. Και γι αυτό το λόγο, εφόσον το πρότειναν τρεις βασικοί φορείς του ελληνικού λαού, είπαμε ότι θα πρέπει να το αποδεχτεί και ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Και επιμένουμε.
Επίσης, 60 βουλευτές του Σύριζα θα φέρουν το θέμα στη Βουλή, έχουν υποβάλει τα σχετικά έγγραφα, για να γίνει η συζήτηση όπου υποχρεωτικά πρέπει να πάρουν μέρος όλα τα κόμματα για να πουν την άποψή τους, και έχουμε προτείνει επίσης, τον σχηματισμό διακομματικής επιτροπής στη Βουλή, προς την διεκδίκηση του ίδιου θέματος.
Αν κάποιοι Έλληνες, θέλουν να λειτουργήσουν αυτόνομα, πέραν δηλαδή του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, δεν υπάρχει καμία αντίρρηση, αφού το θέμα είναι να παλεύουν για το θέμα αυτό, μέσω οποιουδήποτε πλαισίου ή μη.
Υπάρχει ήδη οργάνωση του λαού σε όλη την Ελλάδα, έχουν σχηματιστεί επιτροπές σε πάρα πολλά μέρη της χώρας μας (στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Καλαμάτα, στην Κρήτη, κλπ), όπου έχει αρχίσει η διεκδίκηση. Εκατοντάδες Δήμοι έχουν πάρει αποφάσεις ομόφωνες, γύρω από το θέμα. 
Επιδιώκουμε να γίνει κτήμα ολόκληρου του ελληνικού λαού και να αγωνιστεί σύσσωμός ο ελληνικός λαός.-
---
*Η συγκεκριμένη συνέντευξη Μανόλη Γλέζου στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs, διαβάστηκε μεταφρασμένη αυτούσια στον Χορστ Ράιχνεμπαχ, στην συνάντησή του με τον Μανόλη Γλέζο στις 20 Νοεμβρίου 2010.