mercredi 26 décembre 2012

2013, 2012 tombe le masque ! 2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!





Du début de la crise en 2008 jusqu’à fin décembre 2011, les aides d’Etat accordées au secteur financier dans l’Union européenne se sont élevées à 1600 milliards €. Ce chiffre a été donné par la Commission européenne. Somme injustement colossale alors que l’Europe risque de vivre la dernière année de l’aide alimentaire au plus démunis, aide sévèrement critiquée par l’Allemagne, et peut-être aussi la dernière année d’Erasmus.

Pour de nombreux financiers, la guerre est inévitable. Ce serait une conséquence de la situation économique  qui s’est transformée en chaos. Cette thèse là, je la défends aussi car la situation internationale est des plus dangereuses.

Les Etats-Unis sont étranglés par la détention de centaines de milliards d’euros  par d’autres pays dont la Chine entre autre, et ils doivent faire face depuis le 11 septembre 2011 à une mutation brutale de leur environnement social et politique. La Chine  n’en peut plus de sa puissance, elle est en proie à de futurs troubles sociaux car les inégalités sont croissantes ; pour preuve le tgv chinois dont le billet Pékin-Canton est à plus de 100€ l’aller, alors que le salaire des ouvriers est de 300€, sans parler du salaire des paysans. A noter que les USA et la Chine n’ont toujours pas ratifié les accords de Doha, face à un environnement qui ne cesse de se dégrader où une guerre de l’eau, l’Or Bleu paraît aussi inéluctable.

Il ya aussi la Russie qui doit faire face à une dénatalité dangereuse pour le plus vaste pays au monde, et dont nous devrons être très attentifs aux visées géopolitiques du Président Poutine prochainement. En Asie certains pays pointent le nez face à la montée en puissance de la Chine, comme le Japon qui cherche une porte de sortie à ses problèmes, le Vietnam et les deux Corées où rien n’a été résolu. N’oublions pas l’Asie du Sud Est, puissance montante qui risquerait de faire de l’ombre à la Chine, source d’investissement pour les Etats-Unis d’Amérique.

Le Moyen Orient et les pays du Maghreb sont en ébullition car le Printemps arabe révèle des dangers que personne ne voulait voir. Ici la Turquie jouera un rôle majeur car sa politique diplomatique est menée de main de maître par un ministre des affaires étrangères visionnaire, qu’on le veuille ou non.

La place de la Turquie sera grandissante car elle est un régulateur dans une zone comprise entre le Moyen Orient, l’Asie mineure et l’Europe. Elle sera un acteur incontournable pour l’Europe, puisque la Turquie possède les cartes de Chypre.
Un autre bouillonnement va secouer l’Afrique sub-saharienne tant la naissance de l’arc de crise symbolisé par les terroristes d’Acmi dans cette région est de plus en plus d’actualité.

Enfin, il reste la vieille Europe, où les Etats membres soit se déchirent comme l’Allemagne qui cherche à dominer tout le monde, le Royaume Uni qui n’a de cesse de faire croire qu’il quittera l’Union européenne ; et devrait affronter une possible indépendance de l’Ecosse ; l’Espagne, le Portugal et la Grèce en proie à des crises jusqu’alors inconnues, l’Italie dont les comédies politiques jettent un discrédit sur ce pays malade de sa crise et de son étourdissement politique où les responsables apparaissent comme des arlequins tragiques.
Enfin la France qui doit comprendre qu’elle va se retrouver bien seule dans une telle tempête et qu’elle devra d’abord compter sur elle-même.
Donc, un conflit paraît inévitable, à savoir que si les forces en présence sont visibles, on ne sait pas qui sera l’allié de qui.
La zone qui va du Moyen Orient à l’Iran paraît aujourd’hui l’axe de tous les dangers. Et peut être la mèche qui n’en finit pas d’être allumée.
En somme, nous faisons un bon de plusieurs siècles en arrière, où la Méditerranée  est en ligne de mire, avec la résurgence d’intérêts que nous avons déjà connu : l’Empire chrétien d’Orient et d’Occident, Rome et Byzance, la Mésopotamie, la Perse, et l’Asie.
Ce ne sont pas aujourd’hui, ni les responsables de Bruxelles ou des capitales européennes qui seront en mesure de faire face, pour l’instant, à moins que n’apparaisse en Europe le personnage providentiel qui saura éviter de justesse une déflagration des plus meurtrières, dans une Europe qui ne se soucie guère de la Grèce, sauf du bout des lèvres, et qui n’a pas résolu la question des Balkans.

Quant à la Grèce, les agences de notation seraient en mesure d’affirmer qu’elle n’est plus au bord du dépôt de bilan. Le « soutien massif» de l’Europe lui permettant de racheter près de 100 milliards € de dette la ramènerait à la note B-. Ce serait dorénavant une dette spéculative. Mieux vaut en rire qu’en pleurer, car on nous joue depuis trop de temps une mauvaise pièce de théâtre avec des acteurs sans talents, des metteurs en scène incompétents, dans un théâtre en ruine.

A Athènes la situation empire avec l’arrivée d’un hiver qui sera très froid pour tout le nord de la Grèce. Faute de pouvoir se chauffer au gaz, à l’électricité ou au gasoil, les Grecs sont retournés au bois de chauffage. Athènes retrouve un goût des années 30, on se chauffe au bois, et les marchands de bois s’installent un  peu partout. Quant à l’économie du pays, c’est un retour à l’Empire Ottoman, on favorise le troc et on se débarrasse des objets en or. Ici fleurissent les marchands d’or, un des rares commerce qui a encore un peu d’avenir. Dirait-on qu’un bon salaire serait à 500 € par mois, c’est une réalité. Les Monts de Piété retrouvent une seconde jeunesse hélas. On privatise, on vide les îles, on déplace les populations du moment que l’on peut rembourser la dette, et vendre les îles. En somme, la Grèce de 2013 sera sûrement pire que la Grèce de 2012, mais qui s’en soucie ? Personne.
Surtout pas l’Allemagne dont la dette de guerre s’élève aujourd’hui à 600 milliards €.

Une nouvelle fois je le répète, les Grecs doivent nationaliser leurs ressources naturelles, tout comme le souhaitent les Islandais. Ils seraient ainsi Maîtres chez eux !

Translation by Lazaros Mavromatidis

2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!
Από την αρχή της κρίσης το 2008 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011, οι κρατικές ενισχύσεις προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην ΕΕ ανήλθαν σε ? 1.600 δισεκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός δόθηκε στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρόκειται για ένα αδικαιολόγητο κολοσσιαίο ποσό ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο η Ευρώπη να ζει πιθανόν το τελευταίο έτος της επισιτιστικής βοήθειας υπερ των φτωχών, η οποία ας σημειώσουμε ότι επικρίνεται  έντονα από τη Γερμανία, και ίσως και το τελευταίο έτος που ισχύει το πρόγραμμα Erasmus.
Σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Θα πρόκειται για μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης  που θα έχει μετατραπεί σε χάος. Αυτη την άποψη τη συμμερίζομαι κι εγώ καθ'ότι θεωρώ ότι η διεθνής κατάσταση που επικρατεί είναι πολύ επικίνδυνη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στραγγαλιστεί από την παρακράτηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, μεταξύ άλλων, ενώ από τις 11 Σεπτέμβρη του 2011 έχουν να αντιμετωπίσουν μια ξαφνική αλλαγή στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον τους. Η Κίνα δεν μπορεί να επιβιώση βασισμένη στη συγκεντωτική εξουσία, αφού βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μελλοντικής κοινωνικής αναταραχής, επειδή οι ανισότητες αυξάνονται, η απόδειξη των οποίων αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το εισιτήριο του τρένου Πεκίνο-Guangzhou κοστίζει περισσότερο από ? 100, ενώ ο μισθός των εργαζομένων είναι ? 300, για να μην αναφέρουμε και τους μισθούς των αγροτών. Ας σημειώσουμε εδώ ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν έχουν επικυρώσει τις συμφωνίες της Ντόχα, σχετικά με το περιβάλλον που συνεχίζει να επιδεινώνεται διαρκώς με αποτέλεσμα ένας πιθανός πόλεμος για το νερο, τον μπλε χρυσό δηλαδή, φαίνεται επίσης αναπόφευκτος.
Υπάρχει, επίσης, η Ρωσία η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη υπογεννητικότητα που αποτελεί μάστιγα για τη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τον Πρόεδρο Πούτιν και τις μελλοντικές γεωπολτικές του βλέψεις. Από την άλλη μερικές Ασιατικές χώρες αντιμετωπίζουν με καχυποψία  την άνοδο της Κίνας, ενώ η Ιαπωνία ψάχνει για μια διέξοδο από τα προβλήματά της. Οι δύο Κορέες και το Βιετνάμ, έχουν ένα αβέβαιο μέλλον καθώς τίποτα δεν έχει επιλυθεί. Μην ξεχνάτε τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασία, όπου ανερχόμενες δύναμεις που θα μπορούσαν να επισκιάσουν την Κίνα, πηγή επενδύσεων για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή.
 
Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι σε διαρκή αναταραχή από την Αραβική Άνοιξη η οποία σιγά σιγά αποκαλύπτει τους κινδύνους που κανείς δεν ήθελε να δει. Εδώ η Τουρκία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο μέσω της διπλωματικής πολιτικής της που διεξάγεται αριστοτεχνικά από οραματιστές υπουργός Εξωτερικών, είτε μας αρέσει είτε όχι.
 
Η θέση της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή θα αυξάνεται διαρκώς επειδή είναι ένας ρυθμιστής σε μια περιοχή μεταξύ της Μέσης Ανατολής, της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης. Θα είναι ένας βασικός παράγοντας στην Ευρώπη, δεδομένου ότι η Τουρκία κρατάει πάντα κλειστό το χαρτί της Κύπρου.
Μια άλλη εστία ανταραχής θα ταρακουνήσει την υπο-Σαχάρια Αφρική που μαστίζεται από τη δράση των τρομοκρατών ACMI.
 Τέλος, υπάρχει η παλιά Ευρώπη, όπου τα κράτη μέλη αναλώνονται σε αλυτρωτικές πολιτικές, με πρώτους και καλύτερους τη Γερμανία, η οποία επιδιώκει να κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον κόσμο και το Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν παύει ποτέ να διεκδικεί την έξοδο του από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ σύντομα θα πρέπει θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια πιθανή ανεξαρτησία της Σκωτίας. Από την άλλη η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα μαστίζονται από κρίσεις πρωτόγνωρες, ενώ η Ιταλία, της οποίας η πολιτική κωμωδία με τους ηγέτες-αρλεκίνους κατλήγει σε τραγελαφικές καταστάσεις σε μια χώρα με δύσκολη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα.
Η Γαλλία πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι αυτή θα καταλήξει να αντιμετωπίζει ολομόναχη μια τέτοια καταιγίδα, και ότι θα πρέπει πρώτα να στηριχθεί στον εαυτό της και τις δυνάμεις της.
Ετσι, μια πιθανή σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη, αν και οι δυνάμεις οι οποίες θα συγκρουστούν δεν είναι ξεκάθαρα ορατές.
Η περιοχή-επίκεντρο μιας πιθανής σύγκρουσης εκτείνεται από τη Μέση Ανατολή ως το Ιράν. Πρόκειται για μια ζώνη που παρουσιάζετια σαν να είναι ο άξονας όλων των κινδύνων. Και ίσως το φυτίλι παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα αναμμένο.
Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε πολλούς αιώνες πίσω, όπου η Μεσόγειος είναι το κέντρο του κόσμου, λόγω της αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος που έχουμε ήδη δει ξανά στο παρελθόν : τη Χριστιανική Αυτοκρατορία της Ανατολής και της Δύσης, τη Ρώμη και το Βυζάντιο , τη Μεσοποταμία, την Περσία, και την Ασία.
Πλέον, ούτε αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες ή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το μέλλον, ώστε η Ευρώπη να αποφύγει μια πιθανή θανάσιμη έκρηξη τη στιγμή που νοιάζεται τόσο λίγο για την Ελλάδα, ενώ παράλληλα  δεν έχει επιλυθεί ακόμη οριστικά το ζήτημα των Βαλκανίων.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι οίκοι αξιολόγησης βρίσκονται στη θέση να υποστηρίξουν θέση να πω ότι δεν βρίσκεται πλέον στο χείλος της χρεοκοπίας. Η «συντριπτική υποστήριξη» της Ευρώπης για την επαναγορά περίπου ? 100 δισ. του χρέος είναι ικανή να φέρει πίσω την αξιολόγηση Β. Πρόκειται  πλέον για ένα θεωρητική χρέος. Καλύτερα γελάμε λοιπόν, επειδή παίξαμε για πάρα πολύ καιρό ένα κακό θεατρικό παιχνίδι με παίκτες χωρίς ταλέντο, και ανίκανους σκηνοθέτες σε μια σκηνή ερείπιο.
 
Στην Ελλάδα όμως η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με την άφιξη του χειμώνα όπου το κρύο είναι βαρύ σεολόκληρη την επικράτεια με έμφαση τη βόρεια Ελλάδα. Δεν είναι δυνατή η θέρμανση με φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα ή πετρέλαιο, και γι αυτό οι Έλληνες επέστρεψαν σε καυσόξυλα. Όσον αφορά την οικονομία, πρόκειται για μια επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφού προωθείται η ανταλλαγή-απαλλαγή από τα χρυσά αντικείμενα. Κάποιος θα πει ότι ένας καλός μισθός είναι ? 500 το μήνα. Κάποιοι προτείνουν ότι η λύση είναι να ιδιωτικοποιηθούν τα άδεια νησιά εφ 'όσον το κράτος δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Εν ολίγοις, η Ελλάδα το 2013 θα είναι σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα του 2012, αλλά ποιος νοιάζεται τώρα; Κανείς.
Ειδικά τη στιγμή που το χρέος του πολέμου της Γερμανίας ανέρχεται σήμερα στα ? 600 δισεκατομμύρια!
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνω, οι Έλληνες πρέπει να εθνικοποιήσουν τους φυσικούς πόρους τους, σύμφωνα με το μοντέλο των Ισλανδών. Οι αφέντες στα σπίτια τους!

1 commentaire:

  1. Bravo JoMa! Une très très bonne analyse géopolitique! Pourvu que tous journalistes étaient comme toi!!!!

    RépondreSupprimer