Ne vous abandonnez jamais ! Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!

Ne vous abandonnez jamais !

Quand le maire d’Amsterdam décide de créer des camps pour les marginaux, on sait à cet instant précis que l’histoire de l’Europe est en train de repartir en arrière et que bientôt nous risquons de retrouver les vieux démons qui ont terni notre histoire commune. Car s’il n’y avait que la maire d’Amsterdam, cet événement ne serait qu’une marque isolée. Mais c’est bien le mal de notre société aujourd’hui, la tête du poisson est pourrie.

Lors de ma dernière rencontre avec une diplomate allemande, il m’a fallu beaucoup de temps afin qu’elle accepte de m’entendre, et accepte aussi d’admettre que l’Allemagne n’a jamais remboursé sa dette de guerre envers la Grèce. Soit d’après ma consoeur, Alexia Kefalas, 600 milliards d’euros. Aujourd’hui, j’ai rencontré une responsable du gouvernement grec. Dès que j’ai prononcé le mot de « dette » et le nom de Manolis Glezos, cette personne m’a demandé comment je détenais ces informations. Il m’a suffit de citer le nom de Crystalia Patouli pour que mon interlocutrice souhaite passer à un autre sujet. Comme quoi, les sujets qui dérangent, dérangent vraiment.

Ne remarquez-vous rien dans l’information en ce moment ?

Je ne vous parlerai pas de la fin du monde prévue le 21 décembre prochain,  seulement de ce qui fait notre quotidien européen. Quand Sylvio Berlusconi décide de revenir en course, c’est Mario Monti qui déclare vouloir démissionner, et Berlusconi de renchérir déclarant ne pas vouloir se présenter aux élections. Ce n’est plus de la politique, c’est un théâtre d’arlequins tragiques.

La France connaît des français riches, ils sont les plus nombreux en France, millionnaires en dollar. Et il y a des français qui s’exilent pour raisons fiscales en Belgique ou au Royaume Uni. Il y a des hommes d’affaire, des comédiens, en somme des français qui quittent le navire quand souffle la tempête.

Et que dire de la maman de notre cher Georgios Papandréou et de son fameux compte en banque en Suisse ? Il y a aussi un homme politique français qui est soupçonné d’avoir eu un compte en Suisse d’ailleurs. Je ne vous parlerai pas de Madame Merkel, j’en ai assez parlé depuis le mois de février, vous savez tous ce que j’en pense.

Mais nous sommes à la veille de Noël et cette fête chrétienne est toujours un symbole de paix. Si nos pays ne sont pas en guerre, nos cœurs et nos esprits ne sont pas en paix pour autant. Comment pourrait-on être en paix quand on fait le compte de ce que nous voyons, entendons, lisons, écoutons. Il n’y a aucun sujet pour nous apaiser. Hormis la pauvreté qui nous guette tous. Je rassure mes amis Grecs, vous n’êtes pas les seuls. Et vous ne serez pas les seuls.  

Il n’empêche. Dernièrement nos grands européens ont approuvé la mise en route du mécanisme de supervision bancaire européen. En somme, quelque 200 banques atteignant 30 milliards d’euros d’actifs seront sous le contrôle de la banque centrale européenne. S i jamais l’une de ces banques était en difficulté les autres viendraient à son secours, ou bien, la BCE déciderait de sa fermeture et confierait ses actifs et ses clients à d’autres banques. Notez bien qu’au niveau financier, on arrive toujours à s’arranger, et avec la bénédiction des gouvernements.

Quant aux agences de notation, elles sont toujours sur le devant de la scène. La France conserve son AAA, mais plutôt en négatif, et le Royaume Uni aussi. Et me direz-vous, quid de la Grèce dans tout cela ?

Et bien la Grèce est aux abonnés absents, tout du moins depuis l’Europe de l’ouest car nos gouvernants passent leur temps à nous rassurer. La Grèce continue à être aidée. Alors tout va bien ?

Non, tout ne va pas bien, et surtout pas la Grèce, mais, là où les Grecs peuvent être fiers, c’est que depuis des années, tout le monde prévoyait la chute dramatique de la Grèce ; que la Grèce allait quitter la zone euro, même que la Grèce pourrait quitter aussi l’Union européenne ; et retrouver la drachme.

Mais de tout cela, de tous ces scenarii catastrophe, rien ne s’est passé. Que ce soit à force d’insultes, de reproches, de violence verbale ou écrite, la Grèce est toujours là et moi, j’en suis très heureux. Tout ceci pour vous dire que si notre société s’est basée il y a 40 ans sur l’argent et le pouvoir, il n’en reste pas moins que ce qui ne s’achètera jamais et ne sera jamais côté en bourse, c’est l’âme. Et ça, cela ne se marchande pas.

La Grèce n’a pas perdu son âme et ne la perdra jamais, c’est bien ça qui la sauvera.

Voilà, nous sommes à quelques jours de Noël, et je voulais vous souhaiter à toutes, à tous de bonnes fêtes de Noël, où que vous soyez. Et surtout, je voulais vous dire qu’il ne faut jamais désespérer. Parce que nous sommes des êtres humains et que nous avons un cerveau, une pensée, des désirs et des volontés. Que notre arme la plus chère, la plus efficace, c’est de pouvoir dire Non !

Ne nous laissons pas abattre par des informations anxiogènes. Celles et ceux qui nous gouvernent sont toujours satisfaits que l’information soit la plus anxiogène, pour que nous ayons tous peur, et pour aussi nous rassurer de nous-mêmes. Si l’autre tombe, parce qu’il est plus pauvre que nous, que moi, alors je suis heureux aujourd’hui de ne pas tomber. Et c’est triste que l’autre soit tombé, mais c’est bien pour moi que cela ne soit pas moi. Ca, c’est le discours que l’on distille tous les jours sans nous le dire vraiment.  Alors, où que nous soyons, et qui que nous soyons, sachons vivre avec ce qui nous entoure et ceux qui nous entourent. Si nous apprenons à nous dire Bonjour, si nous faisons l’effort de porter à l’autre un regard de douceur, et de paix, de chasser de nous nos regards de violences et d’envie, alors nous aurons fait un grand pas, et nous aurons gagné contre ceux qui veulent que nous devenions plus violents que les autres.

A vous tous, je vous souhaite donc, riches ou pauvres, seuls ou entourés, malades ou bien portants, je vous souhaite de belles fêtes de fin d’année, et que la prochaine année, 2013, qu’elle soit pour toutes et tous l’année de l’espoir. Parce que l’espoir existe, il faut simplement le désirer très fort, sachez le séduire, il viendra.

Nous pourrons tous dire à nos enfants, et nos petits enfants, que nous n’avons jamais désespérer.

Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!

Όταν ο δήμαρχος του Άμστερνταμ αποφάσισε να δημιουργήσει στρατόπεδα για τον εγκλεισμό των περιθωριοποιημένων, γνωρίζαμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ότι η ιστορία της Ευρώπης αρχίζει να ολισθαίνει προς τα πίσω και ότι σύντομα θα ξαναβρούμε μπροστά μας τους παλιούς δαίμονες που αμαύρωσαν την κοινή μας ιστορία. Διότι, αν υπήρχε μόνο ο δήμαρχος του Άμστερνταμ, αυτό το γεγονός θα ήταν ένα μεμονωμένο σημάδι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι η γενικότερη επικράτηση του κακού στην κοινωνία μας σήμερα, αφού το κεφάλι του ψαριού είναι σάπιο.

Κατά την τελευταία μου συνάντηση με ένα γερμανό διπλωμάτη, μου πήρε πολύ χρόνο για να συμφωνήσει να με ακούσει, και, επίσης, να δεχθεί ότι η Γερμανία ποτέ δεν εξόφλησε το χρέος του πολέμου στην Ελλάδα. Το οποίο σύμφωνα με τη συνάδερφό μου, Αλεξία Κεφαλά, ανέρχεται χονδρικά περίπου στα 600 δισ. ευρώ. Σήμερα, συνάντησα έναν Έλληνα κυβερνητικό αξιωματούχο. Τη στιγμή που πρόφερα τη λέξη «χρέος» και το όνομα του Μανώλη Γλέζου, αυτό το άτομο με ρώτησε πώς είχα πρόσβαση σε αυτή την πληροφορία. Μόλις του ανέφερα απλώς το όνομα της ανεξάρτητης δημοσιογράφου Κρυσταλία Πατούλη, ο συνομιλητής μου αμέσως άλλαξε το θέμα της συζήτησης. Απέδειξε έμπρακτα λοιπόν ότι τα θέματα που ενοχλούν, ενοχλούν πραγματικά και σε βάθος.

Έχετε παρατηρήσετε κάτι στις ειδήσεις αυτή τη στιγμή;

Δεν θα σας μιλήσω για το τέλος του κόσμου που έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου, θα σας μιλήσω μόνο για την ευρωπαϊκή μας καθημερινότητα. Όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να επιστρέψει στην πολιτική, ο Mario Monti ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί, και ύστερα ο Μπερλουσκόνι απέσειρε το ενδιαφέρον του να θέσει υποψηφιότητα. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική, είναι ένα τραγικό και φτηνό θέατρο αρλεκίνων.

Η Γαλλία επίσης έχει πολλους Γάλλους εκατομυριούχους υπηκόους. Και υπάρχουν πολλοί Γάλλοι που επιλέγουν την αυτοεξορία για φορολογικούς σκοπούς καταφεύγοντας στο Βέλγιο ή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν επιχειρηματίες, ηθοποιοί, κτλ που επιλέγουν να εγκαταλείψουν το πλοίο, μες στην καταιγίδα.

Και τι γίνεται με τη μητέρα του αγαπητού μας Γεωργίου Παπανδρέου και την φήμη για έναν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά της στην Ελβετία; Υπάρχει, επίσης, ένας Γάλλος πολιτικός για τον οποίο υπάρχει η υποψία ότι κατέχει ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό. Δεν θα μιλήσω για την κα Μέρκελ, έχω πει αρκετά από το μήνα Φεβρουάριο, και όλοι ξέρετε τι σκέφτομαι.

Αλλά είμαστε στις παραμονές των Χριστουγέννων και οι χριστιανικές διακοπές είναι πάντα το σύμβολο της ειρήνης. Αφού η χώρα μας δεν βρίσκεται σε πόλεμο, γιατί οι καρδιές και τα μυαλά μας δεν είναι σε ειρήνη ; Πώς θα μπορούσαν όμως να είναι σε ειρήνη, όταν συνειδητοποιούμε το τι βλέπουμε, τι ακούμε και τι διαβάζουμε ; Δεν υπάρχουν θέματα για να μας εφησυχάζουν. Εκτός από την φτώχεια που μας περιμένει όλους. Διαβεβαιώνω τους Έλληνες φίλους μου, ότι δεν είναι μόνοι. Και δεν θα μείνουν μόνοι.

Παρ 'όλα αυτά, πρόσφατα οι ευρωπαίοι ηγέτες μας ενέκριναν την έναρξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού εποπτείας των τραπεζών. Εν ολίγοις, περίπου 200 τράπεζες οι οποίες διαθέτουν περί τα 30 δισ. ευρώ περιουσιακών στοιχείων είναι υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Εαν ποτέ μία από αυτές τις τράπεζες βρεθεί σε κίνδυνο οι υπόλοιπες είναι υποχρεωμένες να τη στηρίξουν, ή η ΕΚΤ θα αποφασίσει να προχωρήσει στο κλείσιμο της και τα περουσιακά της στοιχεία καθώς επίσης και οι πελάτες της θα ανατεθούν σε άλλες τράπεζες. Σημειώστε ότι σε οικονομικό επίπεδο, θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, και με την ευλογία των κυβερνήσεων.

Όσο για τους περίφημους οίκους αξιολόγησης, είναι πάντα στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Η Γαλλία διατηρεί την άριστη πιστοληπτική της ικανότητα, αλλά μάλλον με αρνητικό πρόσημο στο μέλλον, και το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης. Και λέτε, τι γίνεται με την Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο;

Η Ελλάδα είναι εμφανώς απούσα, τουλάχιστον από τη Δυτική Ευρώπη, επειδή οι ηγέτες μας περνούν το χρόνο τους καθησυχάζοντάς μας. Η Ελλάδα εξακολουθεί να υποστηρίζεται. Αρκεί αυτό όμως για να είναι όλα εντάξει;

Όχι, δεν είναι όλα εντάξει, και ειδικά στην Ελλάδα. Ωστόσο οι Έλληνες μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί εδώ και χρόνια, όλοι αναμένουν τη δραματική πτώση της Ελλάδας, το ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ, το ότι η Ελλάδα θα εκδιωχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιστρέψει στη δραχμή. Κι όμως απ'όλα αυτά τα σενάρια καταστροφής, τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε. Εν μέσω ύβρεων, και κατηγοριών, προφορικών ή γραπτών, η Ελλάδα εξακολουθεί να στέκεται στη θέση της και είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Όλα αυτά τα αναφέρω για να καταλήξω στο ότι ακόμη και αν η κοινωνία μας τα τελευταία 40 χρόνια θεμελιώνεται στα χρήματα και την εξουσία, παρ 'όλα αυτά δεν θα καταφέρει ποτέ να αγοράσει και να πουλήσει στο χρηματιστήριο αυτό που ονομάζουμε ψυχή. Γιατί η αληθινή ψυχή δεν εξαγοράζεται.

Η Ελλάδα δεν έχει χάσει ακόμα την ψυχή της και ποτέ δεν θα τη χάσει, γιατί η ψυχή της είναι αυτή που θα την σώσει.

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, και θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας, καλά Χριστούγεννα, όπου κι αν βρίσκεστε. Και το πιο σημαντικό, θα ήθελα να σας πω ότι ποτέ δεν πρέπει να απελπίζεστε. Επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ένα μυαλό, μια σκέψη, και πολλές επιθυμίες, το πιο πολύτιμο και αποτελεσματικό όπλο μας είναι να μάθουμε πότε πρέπει να λέμε όχι!

Ας μην μας αποθαρρύνει το άγχος που προκύπτει από τις διάφορες πληροφορίες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν. Αυτοί που μας κυβερνούν είναι πεπεισμένοι ότι οι πληροφορίες μπορούν να μεταφέρουν στην κοινωνία τόσο μεγάλο άγχος, έτσι ώστε όλοι να φοβούνται, και οι ίδιοι να αρκούνται στο να μας καθησυχάζουν κι έτσι να επιβιώνουν στην πολιτική. Μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε ότι αν κάποιος εξαθλιώνεται, γιατί είναι φτωχότερες από εμάς, εγώ οφείλω να είμαι χαρούμενος σήμερα γιατί ακόμα δεν έχω εξαθλιωθεί. Και βέβαια μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε ότι είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο άλλος εξαθλιώνεται, ωστόσο για μας σημασία έχει το ότι ακόμα εμείς δεν έχουμε εξαθλιωθεί. Είναι η σκέψη που αποστάζεται κάθε μέρα από τις πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν, χωρίς πραγματικά να λέγεται ξεκάθαρα. Έτσι, μας μαθαίνουν να ζούμε με ό, τι μας περιβάλλει και τους γύρω μας αδιαφορώντας για το σύνολο και για αυτούς που φαίνονται μακριά από την πραγματικότητά μας. 

Αν μάθουμε όμως να προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τους άλλους με μια ματιά ευγένειας και ειρήνης, τα μάτια μας, μας οδηγούν μακριά από τη βία και την επιθυμία, με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, και να έχουμε κερδίσει όλους εκείνους που θέλουν να γίνουμε πιο βίαοι και εαυτούληδες.

Για όλους εσάς, πλούσιοι ή φτωχοί, μοναχικοί ή μη, άρρωστοι ή υγιείς, σας εύχομαι καλές γιορτές, και την επόμενη χρονιά, το 2013, να είναι για όλους έτος ελπίδας. Επειδή η ελπίδα υπάρχει στ'αλήθεια, το μόνο που πρέπει να μάθουμε είναι να την επιθυμούμε πολύ, και αν τη γοητεύσουμε θα έρθει.

Κι έτσι θα μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας ότι ποτέ και τίποτε δεν μπορεί να μας απογοητεύσει.