Le temps passe, le monde change ; et les Grecs sont seuls. Ο χρόνος περνάει, ο κόσμος αλλάζει, και οι Έλληνες είναι μόνοι

Le temps passe, le monde change ; et les Grecs sont seuls.

C’est le constat que je tire de tant d’années de crise, années où je me passionne et défends la Grèce. Mais je me sens bien seul. J’ai cette désagréable impression que personne ne se sent concerner par la Grèce. En fait, chacun vaque à ses occupations, chacune se débrouille de son quotidien ; personne ne regarde ailleurs que dans son assiette. Il  y a bien eu un mouvement de soutien à l’ERT ; et puis tout le monde est passé à autre chose.

Nous sommes dans la culture internet. Tout va vite, tout est instantané, et on lit les informations les unes après les autres, sans en garder une seule. Nous sommes concernés par le terrorisme, par l’avenir des banques, par celui de nos retraites, et si jamais la famine s’installait sur terre, nous serions bien sûr à l’écoute des nouvelles ; le temps qu’elles disparaissent dans l’éther. Hormis cela demain sera fait d’autre chose. Quant à la Grèce, elle n’intéresse plus personne ; les vacances sont passées.

On nous dit que l’Espagne va sortir des aides européennes ; comment et pourquoi personne ne l’explique ; seule l’information compte. Qui sait si le peuple espagnol a besoin de l’aide européenne, personne bien entendu ne nous le dit, mais que le gouvernement espagnol affirme se débarrasser des aides de la banque centrale,  puisqu’il le dit ce doit être vrai; c’est tout.

Il en va de même pour la Grèce. Les investisseurs reviendraient en Grèce, alors tout va donc bien. On dit même que si on investit en Grèce, en achetant de l’immobilier par exemple, on acquière un passeport grec ; quelle chance donc. Mais ce que devient le peuple grec, cela n’intéresse personne. Bien évidement, si la Grèce était frappée par une épidémie, un tremblement de terre, là oui, bien sûr, toutes les caméras viendraient les unes derrière les autres ; on pleurerait sur le sort du peuple grec, le temps du journal télévisé…

« Le monde est fait d’aveugles, gouvernés par des fous… » disait Shakespeare ; rien n’a changé.

Et bien moi je veux savoir comment vont mes amis, Kakoulakis ; Patouli ; Galanakis ; Pappas ; Chartomatsidis ; Mavromatidis ; Nicolaou ; Kokkota ; Anezaki. Parce que je ne crois pas que l’on peut passer d’une chose à l’autre. Oublier la première pour sourire à la seconde, c’est gâché la vie. Je veux prendre le temps, vivre avec le temps, et pas contre le temps. Je trouve notre actualité insupportable. Cela fait des décennies que l’on ne fait pas attention à l’autre. A commencer par les institutions européennes qui ont fonctionné sans tenir compte de la vie des peuples.

Naguère, le voyageur de retour prenait des nouvelles de tout le monde, les amis, les voisins, la famille… mais personne ne prend des nouvelles aujourd’hui du peuple grec.

L’année prochaine sera marquée en Europe par la Grèce qui prendra la tête de l’Union européenne. Tout se passera sûrement bien. Dans ce jeu de dupes, tout le monde fera croire que les relations entre dirigeants sont les meilleurs du monde. Il n’y aura pas une voix de reproche envers les gouvernants grecs. On jouera donc à se faire plaisir. Mais qui donc aura le courage de se soucier du peuple ? 

Personne.

Comment va le peuple grec ? 

Traduction Lazaros Mavromatidis

Ο χρόνος περνάει, ο κόσμος αλλάζει, και οι Έλληνες είναι μόνοι 

Αυτό είναι το συμπέρασμα που εξάγω μέτα από όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Είμαι παθιασμένος και υπερασπίζομαι την Ελλάδα. Αλλά αισθάνομαι πολύ μόνος. Έχω αυτή τη δυσάρεστη αίσθηση ότι κανείς δεν ανησυχεί για αυτήν. Στην πραγματικότητα, ο καθένας βυθίζεται στις δουλειές του, και την καθημερινότητά του. Κανείς δεν κοιτάζει έξω από τη βάση του. Υπήρξε μια κίνηση για την υποστήριξη της ΕΡΤ, και στη συνέχεια ο καθένας απομακρύνθηκε διακριτικά.

Ζούμε στην κουλτούρα του διαδικτύου. Είναι γρήγορο, όλα είναι στιγμιαία, και διαβάζουμε τις πληροφορίες τη μία μετά την άλλη, χωρίς να συγκρατούμε τίποτα. Ανησυχούμε για την τρομοκρατία , για το μέλλον των τραπεζών,  των συντάξεων μας, και θα ακούσουμε ασφαλώς τις ειδήσεις, που την ίδα στιγμή εξαφανίζονται στους αιθέρες. Εκτός από αυτό θα φέρει το αύριο κάτι άλλο; Όσο για την Ελλάδα, δεν μας ενδιαφέρει πια, οι διακοπές είναι παρελθόν.

Μας λένε ότι η Ισπανία θα βγει από την ευρωπαϊκή βοήθεια, το πώς και το γιατί κανείς δεν το αναφέρει, μόνο τα οικονομικά δεδομένα τους νοιάζουν. Ποιος ξέρει αν ο ισπανικός λαός χρειάζεται τη βοήθεια της ΕΕ; Κανείς , φυσικά, μας λένε  ότι η ισπανική κυβέρνηση επιθυμεί να απαλλαγεί από τις επιδοτήσεις από την κεντρική τράπεζα και σταματάνε εκεί.

Το ίδιο συμβαίνει και για την Ελλάδα. Οι επενδυτές θα επιστρέψουν στην Ελλάδα λένε. Λέγεται ότι αν επενδύσουν στην Ελλάδα, στην αγορά ακινήτων, για παράδειγμα, θα αποκτήσουν ελληνικό διαβατήριο. Αλλά τι γίνεται για τον ελληνικό λαό, κανείς δεν νοιάζεται. Προφανώς, αν η Ελλάδα χτυπηθεί από επιδημία, σεισμό, τότε ναι,  όλες οι κάμερες στρέφονται προς τα εκεί και κλαίνε για τη μοίρα του ελληνικού λαού, την ώρα των ειδήσεων ...

"Ο κόσμος είναι τυφλός , και διοικείται από ανόητους ... " είπε ο Σαίξπηρ, και μέχρι σήμετα τίποτα δεν έχει αλλάξει .

Λοιπόν, θέλω να ξέρω πώς είναι οι φίλοι μου Kakoulakis, Πατούλη, Γαλανάκης, Παππάς, Χαρτοματσίδης, Μαυροματίδης, Νικολάου, Κόκκοτα, Anezaki. Επειδή δεν νομίζω ότι μπορούμε να πάμε από το ένα πράγμα στο άλλο. Είναι σπατάλη της ζωής. Θέλω να αδράξω το χρόνο για να ζήσω μες στην εποχή μου, και όχι ενάντια στο παρόν. Θεωρώ ότι αυτή η είδηση ​​είναι αφόρητη. Για δεκαετίες δεν δίνουμε προσοχή στους άλλους. Ξεκινώντας με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα που εργάστηκαν ανεξάρτητα από τις ζωές των ανθρώπων.

Παλαιότερα, ο ταξιδιώτης έφερνε μαζί του πίσω ειδήσεις για όλους: φίλους, γείτονες,  οικογένεια ... αλλά κανείς δεν παίρνει είδηση ​​σήμερα το παρόν του ελληνικού λαού .

Το επόμενο έτος θα είναι έντονο στην Ευρώπη από την στιγμή που η Ελλάδα θα αναλάβει το τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα πάντα θα είναι σίγουρα καλά . Σε αυτό το παιχνίδι των ηλιθίων, όλοι θα πιστέψουν ότι οι σχέσεις μεταξύ των ηγετών είναι οι καλύτερες στον κόσμο. Δεν θα υπάρξει καμία φωνή επίπληξης στους Έλληνες κυβερνώντες. Θα παίξουμε για να διασκεδάσουμε. Αλλά ποιος έχει το θάρρος να νοιαστεί για τους ανθρώπους; Κανείς.

Σε τι κατάσταση βρίσκεται ο ελληνικός λαός;