Aρποκράτης

Harpocrate le dieu du silence règne en Grèce. Je suis étonné qu’aucune voix grecque ne se fasse entendre hors de Grèce. Nous avons connu des voix de révolte, Melina Mercouri, Mikis Theodorakis, Costa-Gavras qui étaient les voix de la Grèce contre la dictature des colonels. Mais où sont les voix grecques célèbres aujourd’hui ?  Pourquoi, celles et ceux qui ont la possibilité de sensibiliser l’opinion internationale, les médias, pourquoi ne disent-ils rien ? Les auteurs compositeurs, les musiciens, les architectes, les peintres, les sculpteurs, les chefs cuisiniers célèbres, les journalistes, les écrivains, les poètes, les acteurs, les réalisateurs, où sont-ils ?

Pourquoi ce silence ?

Est-ce que Harpocrate a mis son doigt sur leurs bouches ?...

Hormis Manolis Glezos, gazé par la police, et Mikis Theodorakis frappant à la porte du parlement, il n’y aurait donc que ces deux vieux messieurs au courage intact pour appeler à la résistance. Que font les stars du top 50, que font les intellectuels, que font celles et ceux qui ont un accès direct à la presse, l’accès que n’a pas le peuple. Ils ne disent rien, ils se taisent. 

Où est donc l’esprit de résistance grec ?

Après la dictature des colonels et ce ver qui est entré dans le fruit, qui a défendu l’identité grecque face à l’arrivée des fast - food, et autre gadgets de la consommation, créés pour détruire une société équilibrée. Aujourd’hui le fruit est pourri et personne ne pense à l’arracher de l’arbre, à couper la branche et d’appeler à la prise de conscience.

Silence, écoutons le bruit les vagues, le chant des grillons, et goûtons cette dernière olive dans le creux de notre main. Silence dans nos rêves, car le tsunami financier à ébranlé la Grèce.

A quoi bon être célèbre, populaire, à quoi bon bénéficier de la reconnaissance de tout un peuple, si c’est pour rester confiné chez soi. A quoi bon la notoriété si ce n’est pour aider celles et ceux qui ont besoin de se reconnaître dans cette notoriété, la notoriété au service de celles et ceux qui souffrent.

Je m’étonne. Je m’étonne de ne jamais lire un article en français, anglais, allemand, espagnol, italien d’un personnage célèbre grec en faveur de son pays, à la résistance pour son pays. Je m’étonne de ne pas entendre une voix grecque à la télévision, à la radio. Le virus s’est donc bien réparti dans le corps et a fait mourir l’esprit. Qui donc tapera avec son poing sur la table et décidera de descendre dans la rue, d’inviter la presse étrangère, de se lever, enfin.

Harpocrates, retire ton doigt, s’il te plaît !




Translation by  Lazaros MAVROMATIDIS




O Αρποκράτης, ο θεός της σιωπής, βασιλεύει στην Ελλάδα. Είμαι έκπληκτος που καμιά ελληνική φωνή δεν ακούγεται έξω από την Ελλάδα. Έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια τόσες και τόσες φωνές εξέγερσης, όπως αυτή της Μελίνας Μερκούρη, του Μίκη Θεοδωράκη, του Κώστα Γαβρά, και άλλων. 


Αυτές οι φωνές ήταν η φωνή της Ελλάδας ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία. Πού είναι όμως οι περίφημες ελληνικές φωνές σήμερα; Και μιλάω για εκείνους που έχουν το βεληνεκές  και την ευκαιρία να ευαισθητοποιήσουν τη διεθνή κοινή γνώμη και τα μέσα ενημέρωσης. Γιατί όλοι αυτοί δεν λένε τίποτα; Τραγουδοποιοί, μουσικοί, αρχιτέκτονες, ζωγράφοι, γλύπτες, διάσημοι σεφ, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, πού είναι όλοι αυτοί; Γιατί επιλέγουν τη σιωπή;Έχει  βάλει ο Αρποκράτης το δάχτυλό του στα χείλη τους; ...Εκτός από τον Μανώλη Γλέζο και τον Μίκη Θεοδωράκη που δηλητηριάστηκαν με χημικά από την αστυνομία,  χτυπώντας την πόρτα του κοινοβουλίου, δεν υπάρχει κανένας άλλος που να διατηρεί  το θάρρος  για αντίσταση. 


Που είναι οι διανοούμενοι, και όλοι εκείνοι που έχουν άμεση πρόσβαση στον Τύπο;  Δεν λένε τίποτα και παραμένουν σιωπηλοί. Πού είναι το ελληνικό πνεύμα της αντίστασης; Μετά τη δικτατορία των συνταγματαρχών και το σκουλήκι που μπήκε στο εσωτερικό του καρπού, που είναι όλοι εκείνοι που υπερασπίστηκαν την ελληνική ταυτότητα απέναντι στην άφιξη του fast - food και τις άλλες  καταναλωτικές συνήθειες, που δημιουργήθηκαν για να καταστρέψουν μια ισορροπημένη κοινωνία. Σήμερα τα φρούτα είναι σάπια και κανείς δεν σκέφτεται να ξεριζώσει το δέντρο, κάνοντας έκκληση στη συνείδηση. Σιωπή, ας ακούσουμε τον ήχο των κυμμάτων, το κελάηδημα των γρύλων, και ας νιώσουμε τη γεύση της ελιάς στην παλάμη του χεριού μας. Σιωπή και στα όνειρά μας, γιατί το οικονομικό τσουνάμι συγκλόνισε την Ελλάδα. Τι οφελεί λοιπόν να είναι κανείς διάσημος και δημοφιλής; Ποιο είναι το όφελος που πηγάζει από την αναγνώριση ενός ολόκληρου έθνους, αν είναι να παραμείνεις κλεισμένος στο σπίτι; Τι να την κάνεις την καλή φήμη, αν δεν τη χρησιμοποιήσεις για να βοηθήσεις όσους έχουν ανάγκη να ταυτιστούν με αυτήν,  η δόξα πρέπει να απονέμεται σε όσους υποφέρουν. 


Είμαι έκπληκτος. 


Είμαι έκπληκτος που δεν διαβάζω ούτε ένα άρθρο στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά ενός διάσημου Έλληνα για τη χώρα του και την αντίστασή της χώρας του. Εκπλήσσομαι που δεν ακούω ούτε μια ελληνική φωνή στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ο ιός λοιπόν έχει προσβάλλει εξ'ολοκλήρου το σώμα και σκοτώνει και το πνεύμα. Ποιος θα χτυπήσει λοιπόν τη γροθιά του στο τραπέζι και θα κατέβει στους δρόμους για να προκαλέσει τον ξένο Τύπο να σταθεί τελικά στο ύψος των περιστάσεων. 


Αρποκράτη, αφαιρέστε το δάχτυλό σας, σας παρακαλώ!

Harpocrates the god of silence reigns in Greece. I'm surprised that no Greek voice will be heard outside Greece. We have experienced voice of revolt, Melina Mercouri, Mikis Theodorakis, Costa-Gavras, who were the voice of Greece against the military dictatorship. But where are the famous Greek voices today? Therefore, those who have the opportunity to raise international awareness, the media, why do they say anything? Songwriters, musicians, architects, painters, sculptors, famous chefs, journalists, writers, poets, actors, directors, where are they?

Why this silence?

Has Harpocrates put his finger on their lips?...

Apart Manolis Glezos, gazed by the police, Mikis Theodorakis knocking at the door of the parliament, there would be only these two old courageous gentlemen to call for resistance. What do the stars of the top 50, the intellectuals, as are those who have direct access to the press, access that don’t people get. They say nothing, they are silent. Where is the Greek spirit of resistance?

After the military dictatorship and maggot entered into the fruit, who defended the Greek identity facing the arrival of fast - food and other consumer gadgets, created to destroy a balanced society. Today the fruit is rotten and nobody thinks to pull out from  the tree, to cut the branch and call for awareness.

Silence, listen to the sound waves, the chirping of crickets, and olive taste it in the palm of our hand. Silence in our dreams, because the financial tsunami rocked Greece.

What good is being famous, popular, what's the benefit from the recognition of a whole nation, if it is to remain confined at home. What good reputation if not to help those who need to identify with this notoriety, the fame to those who suffer.

I am surprised. I am surprised to never read an article in English, French, German, Spanish, Italian from a famous Greek for his country, resistance to his country. I am surprised not to hear a Greek voice on television, radio. The virus is well distributed in the body and killed the spirit. Who will tap his fist on the table and decide to go on the street, to invite the foreign press for a press conference,  to get up, finally.

Harpocrates, remove your finger, please!