Un monde meilleur ?... Προς ένα καλύτερο κόσμο;...

A vous tous je souhaite une année 2013 non pas bonne, ou belle, mais plutôt une année où j’espère que l’actualité la rendra plus vivable. Qu’une brise de légèreté vienne alléger le poids de cette crise qui nous emprisonne, surtout vous en Grèce. Certaines  et certains pourront fêter sa venue avec un verre de champagne, et d’autres avec ce qu’ils auront. Mais le plus important n’est peut-être pas le liquide, mais la chaleur de se trouver bien entourer, avec celles et ceux que l’on aime et qui vous aiment. Il suffirait d’un regard pétillant d’amour, une main qui se tend pour caresser une joue et quelques doigts qui vont se perdre dans une chevelure. Une année 2013 avec moins de restrictions, moins d’égoïsme, moins de peur, retrouvant l’espoir.

« Quand on a tout perdu, il reste l’essentiel », me disait un homme qui avait vécu à la rue, c’était il y a plus de  quinze ans. Je crois qu’il avait raison.

Alors je vous souhaite d’enrichir l’essentiel de votre vie, afin que les familles restent unies, les amis ne se quittant jamais, la pensée de l’une ou de l’autre à qui on envoie un petit mot «Je pense à toi ».

Aujourd’hui je pense à vous toutes et tous et je souhaite qu’un jour disparaisse ce blogg, peut-être en 2013. Cela voudra dire que la Grèce sera sauvée ; que les Grecques et les Grecs auront retrouvé le sourire et la chaleur dans leur cœur.

Et moi, je pourrai écrire le mot FIN.

Que 2013 soit grecque, pour les Grecs, et par les Grecs.

Vive la Grèce !

Translation by Lazaros Mavromatidis

Προς ένα καλύτερο κόσμο;...

Σε όλους εσάς εύχομαι ευτυχισμένο το 2013, όχι απλώς πιο όμορφο ή λιγότερο άσχημο από το 2012, αλλά κυρίως ελπίζω να είναι ένα έτος το οποίο η καθημερινότητα να το κάνει πιο υποφερτό. Ένα ελαφρύ αεράκι ας έρθει να ελαφρύνει το βάρος αυτής της κρίσης που μας φυλακίζει, ειδικά εσάς στην Ελλάδα. Κάποιοι και κάποιες θα γιορτάσουν την άφιξη του πίνοντας ένα ποτήρι σαμπάνια, και άλλοι με κάτι πιο φτηνό, ανάλογα με τις δυνατότητες τους. Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι το υγρό, αλλά η ζεστασιά του να περιβάλλεται ο καθένας σας από αυτούς που αγαπά και που τον αγαπούν. Ας ανταλλάξουμε όλοι μια ματιά  που να ξεχειλίζει από αγάπη, ας ανοίξουμε το χέρι μας για ένα χάδι στο μάγουλο και μερικά δάχτυλα ας χαϊδέψουν τα μαλλιά μας. Το 2013 ας είναι ένα έτος με λιγότερους περιορισμούς, λιγότερο εγωισμό, λιγότερο φόβο, και πολλή ελπίδα.

"Όταν χάνουμε τα πάντα, μας απομένουν τα απαραίτητα", μου είπε ένας άνθρωπος που είχε ζήσει στο δρόμο για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια. 

Νομίζω ότι είχε δίκιο.

Έτσι, σας εύχομαι να εμπλουτίσετε τη ζωή σας με τα απαραίτητα, έτσι ώστε οι οικογένειες να μένουν ενωμένες, οι φίλοι να βρίσκονται δίπλα σας, και η σκέψη του καθενός να στέλνει το μήνυμα "Σας σκέφτομαι" σε όσους αγαπά.

Σήμερα, σας σκέφτομαι όλους σας και ελπίζω  μια μέρα να εξαφανιστεί αυτό Blog, ίσως μέσα στο 2013. Αυτό θα σημαίνει ότι η Ελλάδα θα σωθεί, και οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα έχουν ξαναβρεί το χαμόγελο και τη ζεστασιά στην καρδιά τους.

Κι εγώ τότε θα μπορέσω να γράψω μόνο τη λέξη ΤΕΛΟΣ.

Μακάρι το 2013 να είναι Ελληνικό για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες.

Ζήτω η Ελλάδα!

2013, 2012 tombe le masque ! 2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!

Du début de la crise en 2008 jusqu’à fin décembre 2011, les aides d’Etat accordées au secteur financier dans l’Union européenne se sont élevées à 1600 milliards €. Ce chiffre a été donné par la Commission européenne. Somme injustement colossale alors que l’Europe risque de vivre la dernière année de l’aide alimentaire au plus démunis, aide sévèrement critiquée par l’Allemagne, et peut-être aussi la dernière année d’Erasmus.

Pour de nombreux financiers, la guerre est inévitable. Ce serait une conséquence de la situation économique  qui s’est transformée en chaos. Cette thèse là, je la défends aussi car la situation internationale est des plus dangereuses.

Les Etats-Unis sont étranglés par la détention de centaines de milliards d’euros  par d’autres pays dont la Chine entre autre, et ils doivent faire face depuis le 11 septembre 2011 à une mutation brutale de leur environnement social et politique. La Chine  n’en peut plus de sa puissance, elle est en proie à de futurs troubles sociaux car les inégalités sont croissantes ; pour preuve le tgv chinois dont le billet Pékin-Canton est à plus de 100€ l’aller, alors que le salaire des ouvriers est de 300€, sans parler du salaire des paysans. A noter que les USA et la Chine n’ont toujours pas ratifié les accords de Doha, face à un environnement qui ne cesse de se dégrader où une guerre de l’eau, l’Or Bleu paraît aussi inéluctable.

Il ya aussi la Russie qui doit faire face à une dénatalité dangereuse pour le plus vaste pays au monde, et dont nous devrons être très attentifs aux visées géopolitiques du Président Poutine prochainement. En Asie certains pays pointent le nez face à la montée en puissance de la Chine, comme le Japon qui cherche une porte de sortie à ses problèmes, le Vietnam et les deux Corées où rien n’a été résolu. N’oublions pas l’Asie du Sud Est, puissance montante qui risquerait de faire de l’ombre à la Chine, source d’investissement pour les Etats-Unis d’Amérique.

Le Moyen Orient et les pays du Maghreb sont en ébullition car le Printemps arabe révèle des dangers que personne ne voulait voir. Ici la Turquie jouera un rôle majeur car sa politique diplomatique est menée de main de maître par un ministre des affaires étrangères visionnaire, qu’on le veuille ou non.

La place de la Turquie sera grandissante car elle est un régulateur dans une zone comprise entre le Moyen Orient, l’Asie mineure et l’Europe. Elle sera un acteur incontournable pour l’Europe, puisque la Turquie possède les cartes de Chypre.

Un autre bouillonnement va secouer l’Afrique sub-saharienne tant la naissance de l’arc de crise symbolisé par les terroristes d’Acmi dans cette région est de plus en plus d’actualité.

Enfin, il reste la vieille Europe, où les Etats membres soit se déchirent comme l’Allemagne qui cherche à dominer tout le monde, le Royaume Uni qui n’a de cesse de faire croire qu’il quittera l’Union européenne ; et devrait affronter une possible indépendance de l’Ecosse ; l’Espagne, le Portugal et la Grèce en proie à des crises jusqu’alors inconnues, l’Italie dont les comédies politiques jettent un discrédit sur ce pays malade de sa crise et de son étourdissement politique où les responsables apparaissent comme des arlequins tragiques.

Enfin la France qui doit comprendre qu’elle va se retrouver bien seule dans une telle tempête et qu’elle devra d’abord compter sur elle-même.

Donc, un conflit paraît inévitable, à savoir que si les forces en présence sont visibles, on ne sait pas qui sera l’allié de qui.

La zone qui va du Moyen Orient à l’Iran paraît aujourd’hui l’axe de tous les dangers. Et peut être la mèche qui n’en finit pas d’être allumée.

En somme, nous faisons un bon de plusieurs siècles en arrière, où la Méditerranée  est en ligne de mire, avec la résurgence d’intérêts que nous avons déjà connu : l’Empire chrétien d’Orient et d’Occident, Rome et Byzance, la Mésopotamie, la Perse, et l’Asie.

Ce ne sont pas aujourd’hui, ni les responsables de Bruxelles ou des capitales européennes qui seront en mesure de faire face, pour l’instant, à moins que n’apparaisse en Europe le personnage providentiel qui saura éviter de justesse une déflagration des plus meurtrières, dans une Europe qui ne se soucie guère de la Grèce, sauf du bout des lèvres, et qui n’a pas résolu la question des Balkans.

Quant à la Grèce, les agences de notation seraient en mesure d’affirmer qu’elle n’est plus au bord du dépôt de bilan. Le « soutien massif» de l’Europe lui permettant de racheter près de 100 milliards € de dette la ramènerait à la note B-. Ce serait dorénavant une dette spéculative. Mieux vaut en rire qu’en pleurer, car on nous joue depuis trop de temps une mauvaise pièce de théâtre avec des acteurs sans talents, des metteurs en scène incompétents, dans un théâtre en ruine.

A Athènes la situation empire avec l’arrivée d’un hiver qui sera très froid pour tout le nord de la Grèce. Faute de pouvoir se chauffer au gaz, à l’électricité ou au gasoil, les Grecs sont retournés au bois de chauffage. Athènes retrouve un goût des années 30, on se chauffe au bois, et les marchands de bois s’installent un  peu partout. Quant à l’économie du pays, c’est un retour à l’Empire Ottoman, on favorise le troc et on se débarrasse des objets en or. Ici fleurissent les marchands d’or, un des rares commerce qui a encore un peu d’avenir. Dirait-on qu’un bon salaire serait à 500 € par mois, c’est une réalité. Les Monts de Piété retrouvent une seconde jeunesse hélas. On privatise, on vide les îles, on déplace les populations du moment que l’on peut rembourser la dette, et vendre les îles. En somme, la Grèce de 2013 sera sûrement pire que la Grèce de 2012, mais qui s’en soucie ? Personne.

Surtout pas l’Allemagne dont la dette de guerre s’élève aujourd’hui à 600 milliards €.

Une nouvelle fois je le répète, les Grecs doivent nationaliser leurs ressources naturelles, tout comme le souhaitent les Islandais. Ils seraient ainsi Maîtres chez eux !

Translation by Lazaros Mavromatidis

2013, πέφτουν οι μάσκες του 2012!

Από την αρχή της κρίσης το 2008 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011, οι κρατικές ενισχύσεις προς τον χρηματοπιστωτικό τομέα στην ΕΕ ανήλθαν σε ? 1.600 δισεκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός δόθηκε στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρόκειται για ένα αδικαιολόγητο κολοσσιαίο ποσό ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο η Ευρώπη να ζει πιθανόν το τελευταίο έτος της επισιτιστικής βοήθειας υπερ των φτωχών, η οποία ας σημειώσουμε ότι επικρίνεται  έντονα από τη Γερμανία, και ίσως και το τελευταίο έτος που ισχύει το πρόγραμμα Erasmus.
Σύμφωνα με πολλούς οικονομολόγους ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Θα πρόκειται για μια συνέπεια της οικονομικής κρίσης  που θα έχει μετατραπεί σε χάος. Αυτη την άποψη τη συμμερίζομαι κι εγώ καθ'ότι θεωρώ ότι η διεθνής κατάσταση που επικρατεί είναι πολύ επικίνδυνη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στραγγαλιστεί από την παρακράτηση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Κίνας, μεταξύ άλλων, ενώ από τις 11 Σεπτέμβρη του 2011 έχουν να αντιμετωπίσουν μια ξαφνική αλλαγή στο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον τους. Η Κίνα δεν μπορεί να επιβιώση βασισμένη στη συγκεντωτική εξουσία, αφού βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μελλοντικής κοινωνικής αναταραχής, επειδή οι ανισότητες αυξάνονται, η απόδειξη των οποίων αντικατοπτρίζεται στο γεγονός ότι το εισιτήριο του τρένου Πεκίνο-Guangzhou κοστίζει περισσότερο από ? 100, ενώ ο μισθός των εργαζομένων είναι ? 300, για να μην αναφέρουμε και τους μισθούς των αγροτών. Ας σημειώσουμε εδώ ότι οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν έχουν επικυρώσει τις συμφωνίες της Ντόχα, σχετικά με το περιβάλλον που συνεχίζει να επιδεινώνεται διαρκώς με αποτέλεσμα ένας πιθανός πόλεμος για το νερο, τον μπλε χρυσό δηλαδή, φαίνεται επίσης αναπόφευκτος.
Υπάρχει, επίσης, η Ρωσία η οποία πρέπει να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη υπογεννητικότητα που αποτελεί μάστιγα για τη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο, και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τον Πρόεδρο Πούτιν και τις μελλοντικές γεωπολτικές του βλέψεις. Από την άλλη μερικές Ασιατικές χώρες αντιμετωπίζουν με καχυποψία  την άνοδο της Κίνας, ενώ η Ιαπωνία ψάχνει για μια διέξοδο από τα προβλήματά της. Οι δύο Κορέες και το Βιετνάμ, έχουν ένα αβέβαιο μέλλον καθώς τίποτα δεν έχει επιλυθεί. Μην ξεχνάτε τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασία, όπου ανερχόμενες δύναμεις που θα μπορούσαν να επισκιάσουν την Κίνα, πηγή επενδύσεων για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή.
 
Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική είναι σε διαρκή αναταραχή από την Αραβική Άνοιξη η οποία σιγά σιγά αποκαλύπτει τους κινδύνους που κανείς δεν ήθελε να δει. Εδώ η Τουρκία θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο μέσω της διπλωματικής πολιτικής της που διεξάγεται αριστοτεχνικά από οραματιστές υπουργός Εξωτερικών, είτε μας αρέσει είτε όχι.
 
Η θέση της Τουρκίας στη διεθνή σκηνή θα αυξάνεται διαρκώς επειδή είναι ένας ρυθμιστής σε μια περιοχή μεταξύ της Μέσης Ανατολής, της Μικράς Ασίας και της Ευρώπης. Θα είναι ένας βασικός παράγοντας στην Ευρώπη, δεδομένου ότι η Τουρκία κρατάει πάντα κλειστό το χαρτί της Κύπρου.
Μια άλλη εστία ανταραχής θα ταρακουνήσει την υπο-Σαχάρια Αφρική που μαστίζεται από τη δράση των τρομοκρατών ACMI.
 Τέλος, υπάρχει η παλιά Ευρώπη, όπου τα κράτη μέλη αναλώνονται σε αλυτρωτικές πολιτικές, με πρώτους και καλύτερους τη Γερμανία, η οποία επιδιώκει να κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον κόσμο και το Ηνωμένο Βασίλειο, που δεν παύει ποτέ να διεκδικεί την έξοδο του από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ σύντομα θα πρέπει θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια πιθανή ανεξαρτησία της Σκωτίας. Από την άλλη η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα μαστίζονται από κρίσεις πρωτόγνωρες, ενώ η Ιταλία, της οποίας η πολιτική κωμωδία με τους ηγέτες-αρλεκίνους κατλήγει σε τραγελαφικές καταστάσεις σε μια χώρα με δύσκολη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα.
Η Γαλλία πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσει ότι αυτή θα καταλήξει να αντιμετωπίζει ολομόναχη μια τέτοια καταιγίδα, και ότι θα πρέπει πρώτα να στηριχθεί στον εαυτό της και τις δυνάμεις της.
Ετσι, μια πιθανή σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη, αν και οι δυνάμεις οι οποίες θα συγκρουστούν δεν είναι ξεκάθαρα ορατές.
Η περιοχή-επίκεντρο μιας πιθανής σύγκρουσης εκτείνεται από τη Μέση Ανατολή ως το Ιράν. Πρόκειται για μια ζώνη που παρουσιάζετια σαν να είναι ο άξονας όλων των κινδύνων. Και ίσως το φυτίλι παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα αναμμένο.
Με λίγα λόγια, βρισκόμαστε πολλούς αιώνες πίσω, όπου η Μεσόγειος είναι το κέντρο του κόσμου, λόγω της αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος που έχουμε ήδη δει ξανά στο παρελθόν : τη Χριστιανική Αυτοκρατορία της Ανατολής και της Δύσης, τη Ρώμη και το Βυζάντιο , τη Μεσοποταμία, την Περσία, και την Ασία.
Πλέον, ούτε αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες ή στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το μέλλον, ώστε η Ευρώπη να αποφύγει μια πιθανή θανάσιμη έκρηξη τη στιγμή που νοιάζεται τόσο λίγο για την Ελλάδα, ενώ παράλληλα  δεν έχει επιλυθεί ακόμη οριστικά το ζήτημα των Βαλκανίων.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, οι οίκοι αξιολόγησης βρίσκονται στη θέση να υποστηρίξουν θέση να πω ότι δεν βρίσκεται πλέον στο χείλος της χρεοκοπίας. Η «συντριπτική υποστήριξη» της Ευρώπης για την επαναγορά περίπου ? 100 δισ. του χρέος είναι ικανή να φέρει πίσω την αξιολόγηση Β. Πρόκειται  πλέον για ένα θεωρητική χρέος. Καλύτερα γελάμε λοιπόν, επειδή παίξαμε για πάρα πολύ καιρό ένα κακό θεατρικό παιχνίδι με παίκτες χωρίς ταλέντο, και ανίκανους σκηνοθέτες σε μια σκηνή ερείπιο.
 
Στην Ελλάδα όμως η κατάσταση έχει επιδεινωθεί με την άφιξη του χειμώνα όπου το κρύο είναι βαρύ σεολόκληρη την επικράτεια με έμφαση τη βόρεια Ελλάδα. Δεν είναι δυνατή η θέρμανση με φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα ή πετρέλαιο, και γι αυτό οι Έλληνες επέστρεψαν σε καυσόξυλα. Όσον αφορά την οικονομία, πρόκειται για μια επιστροφή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αφού προωθείται η ανταλλαγή-απαλλαγή από τα χρυσά αντικείμενα. Κάποιος θα πει ότι ένας καλός μισθός είναι ? 500 το μήνα. Κάποιοι προτείνουν ότι η λύση είναι να ιδιωτικοποιηθούν τα άδεια νησιά εφ 'όσον το κράτος δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Εν ολίγοις, η Ελλάδα το 2013 θα είναι σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα του 2012, αλλά ποιος νοιάζεται τώρα; Κανείς.
Ειδικά τη στιγμή που το χρέος του πολέμου της Γερμανίας ανέρχεται σήμερα στα ? 600 δισεκατομμύρια!
Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνω, οι Έλληνες πρέπει να εθνικοποιήσουν τους φυσικούς πόρους τους, σύμφωνα με το μοντέλο των Ισλανδών. Οι αφέντες στα σπίτια τους!

Χρόνια Πολλά

Ne vous abandonnez jamais ! Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!

Ne vous abandonnez jamais !

Quand le maire d’Amsterdam décide de créer des camps pour les marginaux, on sait à cet instant précis que l’histoire de l’Europe est en train de repartir en arrière et que bientôt nous risquons de retrouver les vieux démons qui ont terni notre histoire commune. Car s’il n’y avait que la maire d’Amsterdam, cet événement ne serait qu’une marque isolée. Mais c’est bien le mal de notre société aujourd’hui, la tête du poisson est pourrie.

Lors de ma dernière rencontre avec une diplomate allemande, il m’a fallu beaucoup de temps afin qu’elle accepte de m’entendre, et accepte aussi d’admettre que l’Allemagne n’a jamais remboursé sa dette de guerre envers la Grèce. Soit d’après ma consoeur, Alexia Kefalas, 600 milliards d’euros. Aujourd’hui, j’ai rencontré une responsable du gouvernement grec. Dès que j’ai prononcé le mot de « dette » et le nom de Manolis Glezos, cette personne m’a demandé comment je détenais ces informations. Il m’a suffit de citer le nom de Crystalia Patouli pour que mon interlocutrice souhaite passer à un autre sujet. Comme quoi, les sujets qui dérangent, dérangent vraiment.

Ne remarquez-vous rien dans l’information en ce moment ?

Je ne vous parlerai pas de la fin du monde prévue le 21 décembre prochain,  seulement de ce qui fait notre quotidien européen. Quand Sylvio Berlusconi décide de revenir en course, c’est Mario Monti qui déclare vouloir démissionner, et Berlusconi de renchérir déclarant ne pas vouloir se présenter aux élections. Ce n’est plus de la politique, c’est un théâtre d’arlequins tragiques.

La France connaît des français riches, ils sont les plus nombreux en France, millionnaires en dollar. Et il y a des français qui s’exilent pour raisons fiscales en Belgique ou au Royaume Uni. Il y a des hommes d’affaire, des comédiens, en somme des français qui quittent le navire quand souffle la tempête.

Et que dire de la maman de notre cher Georgios Papandréou et de son fameux compte en banque en Suisse ? Il y a aussi un homme politique français qui est soupçonné d’avoir eu un compte en Suisse d’ailleurs. Je ne vous parlerai pas de Madame Merkel, j’en ai assez parlé depuis le mois de février, vous savez tous ce que j’en pense.

Mais nous sommes à la veille de Noël et cette fête chrétienne est toujours un symbole de paix. Si nos pays ne sont pas en guerre, nos cœurs et nos esprits ne sont pas en paix pour autant. Comment pourrait-on être en paix quand on fait le compte de ce que nous voyons, entendons, lisons, écoutons. Il n’y a aucun sujet pour nous apaiser. Hormis la pauvreté qui nous guette tous. Je rassure mes amis Grecs, vous n’êtes pas les seuls. Et vous ne serez pas les seuls.  

Il n’empêche. Dernièrement nos grands européens ont approuvé la mise en route du mécanisme de supervision bancaire européen. En somme, quelque 200 banques atteignant 30 milliards d’euros d’actifs seront sous le contrôle de la banque centrale européenne. S i jamais l’une de ces banques était en difficulté les autres viendraient à son secours, ou bien, la BCE déciderait de sa fermeture et confierait ses actifs et ses clients à d’autres banques. Notez bien qu’au niveau financier, on arrive toujours à s’arranger, et avec la bénédiction des gouvernements.

Quant aux agences de notation, elles sont toujours sur le devant de la scène. La France conserve son AAA, mais plutôt en négatif, et le Royaume Uni aussi. Et me direz-vous, quid de la Grèce dans tout cela ?

Et bien la Grèce est aux abonnés absents, tout du moins depuis l’Europe de l’ouest car nos gouvernants passent leur temps à nous rassurer. La Grèce continue à être aidée. Alors tout va bien ?

Non, tout ne va pas bien, et surtout pas la Grèce, mais, là où les Grecs peuvent être fiers, c’est que depuis des années, tout le monde prévoyait la chute dramatique de la Grèce ; que la Grèce allait quitter la zone euro, même que la Grèce pourrait quitter aussi l’Union européenne ; et retrouver la drachme.

Mais de tout cela, de tous ces scenarii catastrophe, rien ne s’est passé. Que ce soit à force d’insultes, de reproches, de violence verbale ou écrite, la Grèce est toujours là et moi, j’en suis très heureux. Tout ceci pour vous dire que si notre société s’est basée il y a 40 ans sur l’argent et le pouvoir, il n’en reste pas moins que ce qui ne s’achètera jamais et ne sera jamais côté en bourse, c’est l’âme. Et ça, cela ne se marchande pas.

La Grèce n’a pas perdu son âme et ne la perdra jamais, c’est bien ça qui la sauvera.

Voilà, nous sommes à quelques jours de Noël, et je voulais vous souhaiter à toutes, à tous de bonnes fêtes de Noël, où que vous soyez. Et surtout, je voulais vous dire qu’il ne faut jamais désespérer. Parce que nous sommes des êtres humains et que nous avons un cerveau, une pensée, des désirs et des volontés. Que notre arme la plus chère, la plus efficace, c’est de pouvoir dire Non !

Ne nous laissons pas abattre par des informations anxiogènes. Celles et ceux qui nous gouvernent sont toujours satisfaits que l’information soit la plus anxiogène, pour que nous ayons tous peur, et pour aussi nous rassurer de nous-mêmes. Si l’autre tombe, parce qu’il est plus pauvre que nous, que moi, alors je suis heureux aujourd’hui de ne pas tomber. Et c’est triste que l’autre soit tombé, mais c’est bien pour moi que cela ne soit pas moi. Ca, c’est le discours que l’on distille tous les jours sans nous le dire vraiment.  Alors, où que nous soyons, et qui que nous soyons, sachons vivre avec ce qui nous entoure et ceux qui nous entourent. Si nous apprenons à nous dire Bonjour, si nous faisons l’effort de porter à l’autre un regard de douceur, et de paix, de chasser de nous nos regards de violences et d’envie, alors nous aurons fait un grand pas, et nous aurons gagné contre ceux qui veulent que nous devenions plus violents que les autres.

A vous tous, je vous souhaite donc, riches ou pauvres, seuls ou entourés, malades ou bien portants, je vous souhaite de belles fêtes de fin d’année, et que la prochaine année, 2013, qu’elle soit pour toutes et tous l’année de l’espoir. Parce que l’espoir existe, il faut simplement le désirer très fort, sachez le séduire, il viendra.

Nous pourrons tous dire à nos enfants, et nos petits enfants, que nous n’avons jamais désespérer.

Ποτέ μην εγκαταλείπετε τον αγώνα!

Όταν ο δήμαρχος του Άμστερνταμ αποφάσισε να δημιουργήσει στρατόπεδα για τον εγκλεισμό των περιθωριοποιημένων, γνωρίζαμε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή ότι η ιστορία της Ευρώπης αρχίζει να ολισθαίνει προς τα πίσω και ότι σύντομα θα ξαναβρούμε μπροστά μας τους παλιούς δαίμονες που αμαύρωσαν την κοινή μας ιστορία. Διότι, αν υπήρχε μόνο ο δήμαρχος του Άμστερνταμ, αυτό το γεγονός θα ήταν ένα μεμονωμένο σημάδι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι η γενικότερη επικράτηση του κακού στην κοινωνία μας σήμερα, αφού το κεφάλι του ψαριού είναι σάπιο.

Κατά την τελευταία μου συνάντηση με ένα γερμανό διπλωμάτη, μου πήρε πολύ χρόνο για να συμφωνήσει να με ακούσει, και, επίσης, να δεχθεί ότι η Γερμανία ποτέ δεν εξόφλησε το χρέος του πολέμου στην Ελλάδα. Το οποίο σύμφωνα με τη συνάδερφό μου, Αλεξία Κεφαλά, ανέρχεται χονδρικά περίπου στα 600 δισ. ευρώ. Σήμερα, συνάντησα έναν Έλληνα κυβερνητικό αξιωματούχο. Τη στιγμή που πρόφερα τη λέξη «χρέος» και το όνομα του Μανώλη Γλέζου, αυτό το άτομο με ρώτησε πώς είχα πρόσβαση σε αυτή την πληροφορία. Μόλις του ανέφερα απλώς το όνομα της ανεξάρτητης δημοσιογράφου Κρυσταλία Πατούλη, ο συνομιλητής μου αμέσως άλλαξε το θέμα της συζήτησης. Απέδειξε έμπρακτα λοιπόν ότι τα θέματα που ενοχλούν, ενοχλούν πραγματικά και σε βάθος.

Έχετε παρατηρήσετε κάτι στις ειδήσεις αυτή τη στιγμή;

Δεν θα σας μιλήσω για το τέλος του κόσμου που έχει προγραμματιστεί για τις 21 Δεκεμβρίου, θα σας μιλήσω μόνο για την ευρωπαϊκή μας καθημερινότητα. Όταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να επιστρέψει στην πολιτική, ο Mario Monti ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί, και ύστερα ο Μπερλουσκόνι απέσειρε το ενδιαφέρον του να θέσει υποψηφιότητα. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική, είναι ένα τραγικό και φτηνό θέατρο αρλεκίνων.

Η Γαλλία επίσης έχει πολλους Γάλλους εκατομυριούχους υπηκόους. Και υπάρχουν πολλοί Γάλλοι που επιλέγουν την αυτοεξορία για φορολογικούς σκοπούς καταφεύγοντας στο Βέλγιο ή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν επιχειρηματίες, ηθοποιοί, κτλ που επιλέγουν να εγκαταλείψουν το πλοίο, μες στην καταιγίδα.

Και τι γίνεται με τη μητέρα του αγαπητού μας Γεωργίου Παπανδρέου και την φήμη για έναν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομά της στην Ελβετία; Υπάρχει, επίσης, ένας Γάλλος πολιτικός για τον οποίο υπάρχει η υποψία ότι κατέχει ελβετικό τραπεζικό λογαριασμό. Δεν θα μιλήσω για την κα Μέρκελ, έχω πει αρκετά από το μήνα Φεβρουάριο, και όλοι ξέρετε τι σκέφτομαι.

Αλλά είμαστε στις παραμονές των Χριστουγέννων και οι χριστιανικές διακοπές είναι πάντα το σύμβολο της ειρήνης. Αφού η χώρα μας δεν βρίσκεται σε πόλεμο, γιατί οι καρδιές και τα μυαλά μας δεν είναι σε ειρήνη ; Πώς θα μπορούσαν όμως να είναι σε ειρήνη, όταν συνειδητοποιούμε το τι βλέπουμε, τι ακούμε και τι διαβάζουμε ; Δεν υπάρχουν θέματα για να μας εφησυχάζουν. Εκτός από την φτώχεια που μας περιμένει όλους. Διαβεβαιώνω τους Έλληνες φίλους μου, ότι δεν είναι μόνοι. Και δεν θα μείνουν μόνοι.

Παρ 'όλα αυτά, πρόσφατα οι ευρωπαίοι ηγέτες μας ενέκριναν την έναρξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού εποπτείας των τραπεζών. Εν ολίγοις, περίπου 200 τράπεζες οι οποίες διαθέτουν περί τα 30 δισ. ευρώ περιουσιακών στοιχείων είναι υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Εαν ποτέ μία από αυτές τις τράπεζες βρεθεί σε κίνδυνο οι υπόλοιπες είναι υποχρεωμένες να τη στηρίξουν, ή η ΕΚΤ θα αποφασίσει να προχωρήσει στο κλείσιμο της και τα περουσιακά της στοιχεία καθώς επίσης και οι πελάτες της θα ανατεθούν σε άλλες τράπεζες. Σημειώστε ότι σε οικονομικό επίπεδο, θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση, και με την ευλογία των κυβερνήσεων.

Όσο για τους περίφημους οίκους αξιολόγησης, είναι πάντα στο μπροστινό μέρος της σκηνής. Η Γαλλία διατηρεί την άριστη πιστοληπτική της ικανότητα, αλλά μάλλον με αρνητικό πρόσημο στο μέλλον, και το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης. Και λέτε, τι γίνεται με την Ελλάδα μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο;

Η Ελλάδα είναι εμφανώς απούσα, τουλάχιστον από τη Δυτική Ευρώπη, επειδή οι ηγέτες μας περνούν το χρόνο τους καθησυχάζοντάς μας. Η Ελλάδα εξακολουθεί να υποστηρίζεται. Αρκεί αυτό όμως για να είναι όλα εντάξει;

Όχι, δεν είναι όλα εντάξει, και ειδικά στην Ελλάδα. Ωστόσο οι Έλληνες μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί εδώ και χρόνια, όλοι αναμένουν τη δραματική πτώση της Ελλάδας, το ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει την ζώνη του ευρώ, το ότι η Ελλάδα θα εκδιωχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα επιστρέψει στη δραχμή. Κι όμως απ'όλα αυτά τα σενάρια καταστροφής, τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε. Εν μέσω ύβρεων, και κατηγοριών, προφορικών ή γραπτών, η Ελλάδα εξακολουθεί να στέκεται στη θέση της και είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Όλα αυτά τα αναφέρω για να καταλήξω στο ότι ακόμη και αν η κοινωνία μας τα τελευταία 40 χρόνια θεμελιώνεται στα χρήματα και την εξουσία, παρ 'όλα αυτά δεν θα καταφέρει ποτέ να αγοράσει και να πουλήσει στο χρηματιστήριο αυτό που ονομάζουμε ψυχή. Γιατί η αληθινή ψυχή δεν εξαγοράζεται.

Η Ελλάδα δεν έχει χάσει ακόμα την ψυχή της και ποτέ δεν θα τη χάσει, γιατί η ψυχή της είναι αυτή που θα την σώσει.

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, και θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους σας, καλά Χριστούγεννα, όπου κι αν βρίσκεστε. Και το πιο σημαντικό, θα ήθελα να σας πω ότι ποτέ δεν πρέπει να απελπίζεστε. Επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ένα μυαλό, μια σκέψη, και πολλές επιθυμίες, το πιο πολύτιμο και αποτελεσματικό όπλο μας είναι να μάθουμε πότε πρέπει να λέμε όχι!

Ας μην μας αποθαρρύνει το άγχος που προκύπτει από τις διάφορες πληροφορίες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν. Αυτοί που μας κυβερνούν είναι πεπεισμένοι ότι οι πληροφορίες μπορούν να μεταφέρουν στην κοινωνία τόσο μεγάλο άγχος, έτσι ώστε όλοι να φοβούνται, και οι ίδιοι να αρκούνται στο να μας καθησυχάζουν κι έτσι να επιβιώνουν στην πολιτική. Μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε ότι αν κάποιος εξαθλιώνεται, γιατί είναι φτωχότερες από εμάς, εγώ οφείλω να είμαι χαρούμενος σήμερα γιατί ακόμα δεν έχω εξαθλιωθεί. Και βέβαια μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε ότι είναι λυπηρό το γεγονός ότι ο άλλος εξαθλιώνεται, ωστόσο για μας σημασία έχει το ότι ακόμα εμείς δεν έχουμε εξαθλιωθεί. Είναι η σκέψη που αποστάζεται κάθε μέρα από τις πληροφορίες που μας βομβαρδίζουν, χωρίς πραγματικά να λέγεται ξεκάθαρα. Έτσι, μας μαθαίνουν να ζούμε με ό, τι μας περιβάλλει και τους γύρω μας αδιαφορώντας για το σύνολο και για αυτούς που φαίνονται μακριά από την πραγματικότητά μας. 

Αν μάθουμε όμως να προσπαθούμε να προσεγγίζουμε τους άλλους με μια ματιά ευγένειας και ειρήνης, τα μάτια μας, μας οδηγούν μακριά από τη βία και την επιθυμία, με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, και να έχουμε κερδίσει όλους εκείνους που θέλουν να γίνουμε πιο βίαοι και εαυτούληδες.

Για όλους εσάς, πλούσιοι ή φτωχοί, μοναχικοί ή μη, άρρωστοι ή υγιείς, σας εύχομαι καλές γιορτές, και την επόμενη χρονιά, το 2013, να είναι για όλους έτος ελπίδας. Επειδή η ελπίδα υπάρχει στ'αλήθεια, το μόνο που πρέπει να μάθουμε είναι να την επιθυμούμε πολύ, και αν τη γοητεύσουμε θα έρθει.

Κι έτσι θα μπορούμε να λέμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας ότι ποτέ και τίποτε δεν μπορεί να μας απογοητεύσει.