Se soumettre n'est pas grec !

Le programme d’austérité décidé par l’Europe envers la Grèce est difficilement soutenable par la population grecque. Dans quel but l’Union européenne et le FMI imposent-ils de telles mesures au peuple grec ?  On est en droit de se le demander. Au-delà de ce sentiment d’humiliation et de colère légitime ressenti par le peuple grec, tant furent nombreuses les déplorables remarques venues entre autre de l’Allemagne, une question apparaît aujourd’hui clairement à qui veut se pencher sur l’actualité. N’est-on pas en train, par la volonté des plus puissants, de faire de la Grèce un laboratoire, un observatoire au profit des lobbies. De la dérégulation sociale au sentiment de fin d’une liberté nationale chèrement acquise, il est étonnant de voir la Grèce déconsidérée par les responsables européens. Je ne parle pas de « contrôleurs » envoyés par Bruxelles à Athènes, « contrôleurs »  venus de Stockholm, Amsterdam ou Berlin.

Au lieu de « contrôleur », ils sont plutôt des censeurs, voir des maîtres d’école envoyés faire la classe à de petits colonisés, c’est l’image ressentie. Que connaissent-ils de la Grèce, du peuple grec, de la civilisation grecque, des us et coutumes et traditions grecques, rien, sauf quelques souvenirs touristiques.

Les grecs ont été mis au ban des accusés, et aujourd’hui, ils sont des réprouvés, condamnés à payer une dette dont ils ne sont aucunement responsables. Les conditions qui leur sont imposées ne sont plus des conditions de rigueur ou d’austérité, mais des conditions sacrificielles sans aucun respect pour la nature humaine. Les classes moyennes, les classes populaires sont touchées dans leur chair au quotidien, alors qu’elles sont les forces vives de la nation. Donne t- on aux grecs l’espoir qu’ils verront bientôt la fin du tunnel ?... Non, on est prêt à les enfoncer encore plus en attaquant durement leur système de santé, le système scolaire, la protection sociale, et en dérégulant le travail. La perte de ces droits sociaux qui font une société moderne du XXIème siècle est une honte. De la réduction du pouvoir d’achat, voir la famine, à une société où le travail deviendra un chantage social pour la survie, il faut se demander à qui profite le crime.

Que veut-on de la Grèce ?... Si il s’agit d’un pillage systématique et ordonner, on en est pas loin. S’il s’agit de mettre à genoux un peuple en lui ôtant tout moyen  de vivre dans la dignité, le but est presque atteint. Et si il s’agit enfin et toujours, de disposer du patrimoine grec et des richesses de son sous sol, le but n’est pas encore avoué, mais peut – être déjà programmé. Restera t-il aux grecs à faire les poubelles pour survivre ?...

Celles et ceux, qui pensent pouvoir jouer à un « monopoly » grec, se trompent lourdement.  Car, quand on a tout perdu, il reste toujours l’essentiel ! 
C’est souvent dans les jours de désespoir que se ravive la flamme de l’espérance. En lieu et place d’une contestation sociale de plus en plus forte, d’une montée de la colère, ce sera un jour le sentiment d’identité qui fera dire « Non !» aux grecs. De l’Antiquité à nos jours, les grecs n’ont jamais vécu à genoux. Ils subissent et supportent, se disent que le chemin est long. Mais il réside un trésor que les grecs possèdent dans leur coeur, le pouvoir de se libérer. Subir n’est pas se soumettre. Et se soumettre n’est pas grec !

C’est la raison pour laquelle il nous faut, d’abord être solidaire envers nos frères grecs. Ensuite, nous devons avoir le courage de refuser que la Grèce devienne le laboratoire de désocialisation de l’Europe. 
Nous sommes tous grecs !
L’avenir de la Grèce est notre avenir !
Et ici commence la construction d’une Europe solidaire et unie, l’Europe des peuples.

The austerity program agreed by the EU towards Greece is difficult to sustain by the Greek population. For what purpose the EU and the IMF they impose such measures on the Greek people? We are entitled to ask. Beyond this feeling of humiliation and anger felt by the legitimate Greek people, as many were the deplorable remarks came from Germany, among others, a question is now clear to anyone who will have a look at the news. Are we not now, by the will of the most powerful, to make Greece a laboratory, an observatory for the benefit of lobbyists. From the social deregulation to the feeling of the end of a hard-won political freedom, it is surprising to see Greece disrepute by European leaders. I do not speak of "controllers" sent by Athens to Brussels, "controllers" from Stockholm, Amsterdam and Berlin.

Instead of "controller", rather they are censors, see schoolmasters sent to the class of small colonised people, that’s how the image is perceived. What do they know of Greece, the Greek people, Greek civilization, customs and traditions and Greek traditions, nothing except some tourist souvenirs.

The Greeks were ostracized accused, and now they are outcasts, condemned to pay a debt which they are not responsible. The conditions imposed on them are no longer rigor or austerity conditions, but sacrificial conditions  with no respect for human being. Middle classes, and workers classes are affected daily in their flesh, while they are the lifeblood of the nation. Do we give to the Greeks any hope that they will soon see the end of the tunnel? ... No, we are ready to push them to the bottom even more harshly by attacking their health care system, schooling system, welfare, and deregulating labor. The loss of these social rights wich make a modern society of the XXI century is a shame. Reduction in purchasing power, or famine, to a society where work will become a social blackmail to survive, we must ask who benefits it.

What do we want to Greece? ... If there is a systematic looting and order, it's pretty close. If he is to kneel people by taking away all means of dignified life, the goal is almost reached. And if it is finally and forever, to get the Greek heritage and wealth of its subsoil, the goal is not yet acknowledged, but may - be set already. Would be for the last step for the Greeks to scavenge every night to survive ?

Those who think they can play a "monopoly" on Greek way, are sadly mistaken. For when we lost everything, there is still always the essentially mean of life !
It is often in the days of despair that revives the flame of hope. Instead of a social protest increasingly strong, a growing anger, it will be one day the sense of identity that will make the Greeks to say "No !".  From antiquity to modern times, the Greeks have never lived on their knees. They suffer and endure, and to themselves that the road is long. But it is a treasure that Greek hearts get, the power to break free. Suffering is not to submit. And submit is not Greek!

This is why we must, first be attached to our Greek brothers, then, have the courage to refuse for Greece to become the european laboratory of de-socialization. 
We are all Greeks ! 
Future of Greece is our future !
For here begins the construction of a Europe of solidarity and united, the Europe of people.

Translation by Iraklis Galanakis from Kriti. Many thanks to him.

Το πρόγραμμα λιτότητας που αποφασίστηκε από την Ευρώπη για την Ελλάδα είναι δύσκολο να υποστηριχθεί από τον ελληνικό πληθυσμό. Για ποιο σκοπό η ΕΕ και το ΔΝΤ επιβάλλουν τέτοια μέτρα στον ελληνικό λαό; Έχομε το δικαίωμα να διερωτηθούμε. Πέρα από αυτό το συναίσθημα της ταπείνωσης και της νόμιμης οργής που ένοιωσε ο ελληνικός λαός, έγιναν τόσο πολλές αξιοθρήνητες παρατηρήσεις, προερχόμενες μεταξύ άλλων και από την Γερμανία, που γεννούν το ξεκάθαρο ερώτημα σήμερα, σε όποιο θέλει να ασχοληθεί με την επικαιρότητα. Μήπως επιχειρείται αυτή την ώρα, με την βούληση των ισχυρών, να καταστεί η Ελλάδα ένα εργαστήριο, και ένα παρατηρητήριο προς όφελος των ομάδων ειδικών συμφερόντων. Από την κοινωνική απορρύθμιση στην αίσθηση του τέλους της εθνικής κυριαρχίας, η οποία κατακτήθηκε με μεγάλο κόστος, είναι εκπληκτικό να βλέπεις την Ελλάδα να απαξιώνεται από τους Ευρωπαίους υπεύθυνους. Δεν αναφέρομαι στους "ελεγκτές" που στάλθηκαν από τις Βρυξέλλες στην Αθήνα, «ελεγκτές» προερχόμενοι από τη Στοκχόλμη, το Άμστερνταμ και το Βερολίνο.


Αντί του "ελεγκτή", πρόκειται μάλλον για λογοκριτές, βλέπε δασκάλοι που στάλθηκαν για να δώσουν μαθήματα στην τάξη των μικρών ιθαγενών, αυτή είναι η εικόνα που διαχέεται. Τι ξέρουν από την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό, τον ελληνικό πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα και τις ελληνικές παραδόσεις, τίποτα εκτός από μερικές τουριστικές αναμνήσεις.


Οι Έλληνες είχαν τοποθετηθεί στα έδρανα του κατηγορουμένου, και σήμερα είναι ενοχοποιημένοι, καταδικασμένοι να πληρώσουν ένα χρέος για το οποίο δεν φέρουν καμία ευθύνη. Οι όροι που τους έχουν επιβληθεί δεν είναι πια όροι πειθαρχείας ή  λιτότητας, αλλά είναι όροι θυσιών χωρίς κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη υπόσταση. Οι μεσαίες τάξεις, οι λαϊκές τάξεις έχουν πλήγεί σε αφάντανστο σημείο στην καθημερινότητά τους, ενώ αποτελούν τις ζωντανές δυνάμεις του έθνους. Δίδεται άραγε την ελπίδα στους Ελληνες ότι θα δουν σύντομα την άκρη του τούνελ; ... Όχι, είμαστε έτοιμοι να τους βουλιάξομε ακόμη πιο πολύ κάνοντας σκληρή επίθεση στο σύστημα υγείας, στο κοινωνικό σύστημα, στην κοινωνική προστασία και στην απορρύθμιση της εργασίας. Η απώλεια αυτών των κοινωνικών δικαιωμάτων που αποτελούν το γνώρισμα μιας σύγχρονης κοινωνίας του ΧΧΙ αιώνα, είναι μια ντροπή. Από τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, μέχρι σημείου πείνας, έως μια κοινωνία όπου η επιβίωση θα είναι αποτέλεσμα κοινωνικού εκβιασμού, πρέπει να διερωτηθούμε ποιος εποφελείται από το έγκλημα;.


Τι επιδιώκεται στην Ελλάδα; ... Εάν πρόκειται για μια συστηματική και οργανωμένη λεηλασία, είμαστε αρκετά κοντά. Εάν πρόκειται να γονατίσουν ένα λαό αφαιρώντας του κάθε δυνατότητα αξιοπρεπούς επιβίωσης, ο στόχος έχει σχεδόν επιτευχθεί. Και αν είναι τελικά και για πάντα, να βάλλουν χέρι στην ελληνική πολιτιστική κληρονομιά και στον πλούτο του υπεδάφους της, ο στόχος δεν έχει ακόμη ομολογηθεί, αλλά μπορεί - να έχει ήδη προγραμματιστεί.


Αλλά εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να παίξουν ένα είδος ελληνικού "monopoly", κάνουν μεγάλο λάθος. Διότι, όταν κάποιος τα χάνει όλα, του μένει πάντα το ουσιώδες. Είναι συχνά στις ημέρες της απελπισίας που αναβιώνει τη φλόγα της ελπίδας. Αντί και στη θέση μιας κοινωνικής διαμαρτυρίας ολοένα και πιο ισχυρής, ενός αυξανόμενου θυμού, θα είναι μια μέρα το αίσθημα της ταυτότητας που θα προκαλέσει το «Όχι» στους Έλληνες. Από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή, οι Έλληνες δεν έχουν ποτέ ζήσει γονατισμένοι. Μπορούν να υποφέρουν και να υπομένουν, μπορούν να πουν ότι ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά υπάρχει ένα θησαυρός που κατοικεί στις ελληνικές καρδιές, η δύναμη της απελευθέρωσης. Το να υποστείς δεν σημαίνει ότι υποτάχθηκες.Και το υποτάσσεσθαι δεν είναι ελληνικό!

Είναι γι'αυτό το λόγο που πρέπει, πρώτα, να είμαστε αλληλέγγυοι με τους Ελληνες αδελφούς μας, έπειτα να έχουμε το θάρρος να αρνηθούμε να καταστεί η Ελλάδα το εργαστήριο της απόκοινωνικοποίησης της Ευρώπης. Είμαστε όλοι Έλληνες, και το μέλλον της η Ελλάδα είναι το μέλλον μας. Για εδώ αρχίζει η οικοδόμηση μιας Ευρώπης της αλληλεγγύης και της ενότητας, η Ευρώπης των λαών.